10 χρόνια που συγκλόνισαν τη χώρα

του Βαγγέλη Βλασσόπουλου*

Αριθμητικά στοιχεία της ελληνικής οικονομίας
Μελέτη για την επιζητούμενη αύξηση των γεννήσεων, για τον τομέα Οικονομίας του ΕΠΑΜ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Μια δεκαετία που συγκλόνισε τη χώρα και άλλαξε κάθε πτυχή της κοινωνικής και οικονομικής ζωής των Ελλήνων. Ίσως κανείς δεν περίμενε ούτε φανταζόταν τη διάρκεια και το μέγεθος αυτής της πρωτοφανούς πολιτικής και δημοκρατικής παρακμής, κανείς δεν περίμενε ότι μια χώρα, σαν τη δικιά μας, θα υπέκυπτε, σε σημείο ισοπέδωσης και θα ανεχόταν την υποτίμηση κάθε αξίας και κάθε έννοιας ελευθερίας, μπροστά στον φόβο που δημιούργησαν ανύπαρκτα και ανυπόστατα διλήμματα. Κάνεις δεν μπορούσε να περιμένει την άνευ προηγουμένου, για ένα σύγχρονο κράτος, συνταγματική εκτροπή.

Στο όνομα της «ευρωπαϊκής ενότητας», στο όνομα της «διάσωσης των τραπεζών»,της σταθερότητας, της ασφάλειας, της ομαλότητας, της προστασίας και κάθε άλλης ανυπόστατης και κούφιας επιχειρηματολογίας, ενός καθόλα ξεπεσμένου και παρηκμασμένου πολιτικού κατεστημένου, οδήγησαν έναν λαό στο έσχατο σημείο απαξίωσης. Ξαφνικά ξυπνήσαμε και ήμασταν δούλοι! Τα δικαιώματά μας μετατράπηκαν σε αφαίμαξη και οι υποχρεώσεις απέναντι στον εαυτό μας και στην πατρίδα μας, κατάθλιψη. Η σταθερότητα έγινε αστάθεια, η ασφάλεια έγινε ανασφάλεια, η ομαλότητα ανωμαλία, οι «προστάτες» προαγωγοί και οι τράπεζες μετατράπηκαν από «οίκοι ανοχής»  σε «χρεοκοπημένα χαμαιτυπεία».

Η πραγματικότητα, δυστυχώς είναι σκληρή και η ωραιοποίησή της «πολιτικάντικη» προεκλογική ρητορική. Όσοι θέλουμε να βοηθήσουμε τη χώρα μας οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές και να αντιμετωπίζουμε κατάματα την αλήθεια και την πραγματικότητα .

Το μεγαλύτερο λάθος ενός λαού είναι να περιμένει να σωθεί απ’ τις δυνάμεις που τον οδήγησαν στην καταστροφή, όπως επίσης να περιμένει διαφορετικά αποτελέσματα κάνοντας τις ίδιες πράξεις, σκεπτόμενος με τον ίδιο τρόπο, πιστεύοντας στις ίδιες αξίες και αναθέτοντας πάντα σε κάποιον άλλο να κάνει αυτό για το οποίο είναι υπεύθυνος ο ίδιος. Το μεγαλύτερο λάθος του λαού μας είναι ότι δεν ενεργεί σαν «λαός».

Η Ελλάδα γερνάει μέρα με τη μέρα. Οι αριθμοί αποστομώνουν το οποιοδήποτε επιχείρημα για αναμονή ή καθυστερήσεις. Στα πέτρινα χρόνια της κρίσης ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε κατά 150.000 άτομα. Με άλλα λόγια είναι σαν να χάσαμε τον πληθυσμό μιας πόλης σαν  τον Βόλο  (144.449). Αν αυτό δεν είναι γενοκτονία ,τι είναι;

Η λύση βρίσκεται στα χέρια του λαού και η γέννηση των παιδιών του, δεν είναι κάτι που μπορεί να ανατεθεί σε κάποιον άλλον …

Με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ από το 2008 έως το 2017 – 2018, θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε την δεινή κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, εξαιτίας των αποφάσεων των μέχρι τώρα κατοχικών κυβερνήσεων – εντολοδόχων των δανειστών, του γένους των εμπνευστών, της νέας παγκόσμιας τάξης πράγματων. Θα προσπαθήσουμε επίσης να στηρίξουμε μια πρόταση για ανάπτυξη του πληθυσμού. Δυστυχώς η συνειδητοποίηση ότι πίσω από τους  «αριθμούς» υπάρχει το αβέβαιο μέλλον ενός λαού, κρύβονται χαμένες ζωές ανθρώπων και όνειρα παιδιών που δεν γεννήθηκαν, μας θλίβει αλλά και ταυτόχρονα μας φέρνει μπροστά στην τεράστια ευθύνη που έχουμε απέναντι στον εαυτό μας, στους συνανθρώπους μας  και στην πατρίδα μας .

Γενικά οικονομικά στοιχεία Α

1. Δημόσιο χρέος. Με βάση το Δελτίο Δημοσίου χρέους αριθμός 91, το Χρέος της Κεντρικής Διοίκησης τον Σεπτέμβρη του 2018, ήταν  356,034 δισεκατομμύρια (198% ΑΕΠ).
2. Το ΑΕΠ της χώρας ήταν 180 δις, έναντι 242 δις το 2008.
3. Η απώλεια του ΑΕΠ, μέσα σε 10 χρόνια, είναι 62 δις, παραγωγική και εισοδηματική απώλεια δηλαδή, της τάξης του 34,5%.
4. Η μείωση του κατά κεφαλήν Διαθέσιμου Εισοδήματος είναι 4.000€ ανά έτος, περίπου, την ίδια δεκαετία.
5. Η αύξηση της ανεργίας είναι 11,6 ποσοστιαίες μονάδες, από 7,8 % το 2008, σε 19,4 % το 2018 , χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η εκτίναξη στο 27,5% του 2013, η φυγή στο εξωτερικό περίπου 600.000 νέων ούτε και οι ελλείψεις στο σύστημα καταγραφής των άνεργων (πίνακας 2).
6. Το τρέχον ιδιωτικό χρέος περισσότερων από 4 εκατομμύρια Ελλήνων είναι:
   Προς την ΑΑΔΕ 182 δις
   Προς τα ασφαλιστικά ταμεία 35 δις
   Προς τις τράπεζες, κόκκινα δάνεια, 107 δις
   Προς τη ΔΕΗ 3 δις

Το ιδιωτικό αυτό χρέος που δεν εξυπηρετείται, στο σύνολό του, είναι περίπου 327 δις δηλαδή σε ποσοστό 180% του ΑΕΠ και οι προβλέψεις για την αποπληρωμή του  δεν δικαιώνουν ούτε τους πιο αισιόδοξους . Αν, δε, προσθέσουμε το δημόσιο χρέος και το ιδιωτικό, φτάνουμε στο αστρονομικό, για τα δεδομένα της οικονομίας μας, ποσό των 683.034 δις .

Πίνακας Α

	1	2	3	4	5	6	7
ΕΤΗ	ΑΣΚ Επενδύσεις	% Μεταβολή	Αποσβ.	ΑΣΚ- ΑΠΟ	Καθ.   Διάθ.	Τελική Κατανάλ.	Καθαρή Αποταμ.
2008	57087		36364	20723	197780	213182	-15402
2009	49192	-14%	37682	11510	193362	217205	-23843
2010	39694	-19%	37913	1781	181983	206992	-25009
2011	31477	-20%	36937	-5460	162811	189782	-26970
2012	24095	-23%	37027	-12932	154589	175232	-20643
2013	22081	-8,30%	34973	-12892	146782	164777	-17995
2014	21069	-4,50%	32029	-30880	147212	161670	-14458
2015	21196	0,60%	30875	-9679	145817	159057	-13240
2016	22172	4,60%	30005	-7833	145678	157495	-11817
2017	24250	9,37%	29461	-5211	150654	159511	-8857

Πίνακας Α. Στοιχεία από: Τριμηνιαίος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου. Αλυσιδωτοί δείκτες όγκου έτους αναφοράς 2010. Σε εκατομμύρια ευρώ. Εποχιακά διορθωμένα στοιχεία.

Επεξηγηματικά στοιχεία Πίνακα Α ανά στήλη:

1. Ακαθάριστος Σχηματισμός Κεφαλαίου = επενδύσεις σε πάγια στοιχεία (κατοικίες, άλλες κατασκευές, αγροτικά προϊόντα, μηχανολογικός και μεταφορικός εξοπλισμός και άλλα).
2. Ποσοστιαία μεταβολή (%) από έτος σε έτος της στήλης (1) ΑΣΚ.
3. Αποσβέσεις = φθορά στοιχείων παγίου κεφαλαίου.
4. Καθαρός Σχηματισμός Κεφαλαίου (ΑΣΚ μείον Αποσβέσεις).
5. Καθαρό Διαθέσιμο Εισόδημα*
6. Τελική Καταναλωτική Δαπάνη.
7. Καθαρή Αποταμίευση (Διαθέσιμο μείον Κατανάλωση)

*Α.ΕΧ.Π  ± ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ (από – προς) ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ = Α.ΕΘ.Π – ΑΠΟΣΒΕΣΕΙΣ = Κ.ΕΘ.Π
Κ.ΕΘ.Π – ΕΜΜΕΣΟΙ ΦΟΡΟΙ= Κ.ΕΘ.ΕΙΣΟΔΗΜΑ – Ασφαλείας. Εισφορές – αδιανέμητα κέρδη + μεταβιβαστικές πληρωμές = ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ
ΠΡΟΣ. ΕΙΣΟΔ. – ΦΟΡΟΙ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ = ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ

Στα παρακάτω γραφήματα απεικονίζονται τα στοιχεία του παραπάνω πίνακα Α για καλύτερη κατανόηση των δεδομένων.

Γράφημα Α

Γράφημα Β

Γράφημα Γ

Γράφημα Δ

Γράφημα Ε

Γενικά οικονομικά στοιχεία Β

1. Από τα στοιχεία του πίνακα (πρώτη στήλη), Ακαθάριστος Σχηματισμός Κεφαλαίου, παρατηρούμε υπερδιπλάσια μείωση από το 2008 στο 2017 (από 57.087 εκ. σε 24.250 εκ.), ενώ αντιθέτως βλέπουμε τις αποσβέσεις να είναι υψηλότερες από τις επενδύσεις (γράφημα Ε) . Αυτό σημαίνει ότι αντί να αναπτύσσονται οι παραγωγικές δυνατότητες της οικονομίας, αυτές καταστρέφονται . Είναι ιδιαίτερης σημασίας στοιχείο διότι το μέλλον της όποιας οικονομικής ανάπτυξης βασίζεται στον κεφαλαιουχικό εξοπλισμό της.
2. Η αποταμίευση είναι αρνητική κι αν, σε μια βάση λογικής, θεωρήσουμε ότι οι αποταμιεύσεις μιας οικονομίας μετατρέπονται σε επενδύσεις, καταλήγουμε στο ότι η οποιαδήποτε ανάγκη για επένδυση καλύπτεται μόνο με δανεισμό…
3. Η Ελλάδα επιχειρεί σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον χωρίς να είναι σε κανέναν τομέα ανταγωνιστική. Στον βιομηχανικό τομέα δεν παράγει μέσα παραγωγής, επομένως και να αυξηθεί η ζήτηση στα εγχώρια βιομηχανικά προϊόντα, αυτό δεν θα δημιουργήσει υπεραξία στην οικονομία διότι θα αυξηθούν οι εισαγωγές κεφαλαιουχικών αγαθών και μάλιστα χωρίς δυνατότητα να καλύψει το έλλειμμα κάποιος άλλος τομέας, πχ ο αγροτικός. Όσο η Ελλάδα παραμένει στην ΕΕ, η κατάσταση δυσχεραίνεται (Κ.Α.Π Κοινή αγροτική πολιτική), με δεδομένη τη χαμηλή παραγωγικότητα του τομέα .
4. Ο τραπεζικός τομέας είναι ακόμη ένα «κουφάρι», που απαιτεί διαρκώς ανακεφαλαιοποιήσεις (καθόλα πτωχευμένο σύστημα). Πώς μπορεί να στηρίξει χρηματοδοτικά  την οικονομία;
5. Κανένας τομέας, ουσιαστικά, δεν μπορεί να δώσει ώθηση στην οικονομία και καμιά από τις βασικές μονάδες του οικονομικού συστήματος (επιχειρήσεις, δημόσιος τομέας, νοικοκυριά),δεν δύναται να αυξήσει την ενεργό ζήτηση.
6. Το κράτος δεν έχει έλεγχο στα μέσα άσκησης οικονομικής πολιτικής (δημοσιονομικά, νομισματικά κλπ). Και αυτό το σημείο είναι το πιο σημαντικό και τα αποτελέσματα στην οικονομία είναι απόρροια αυτής ακριβώς της έλλειψης κυριαρχίας, στο βαθμό που δεν δύναται να πάρει αποφάσεις σχετικά με την άσκηση οικονομικής πολιτικής.
7. Η επιτήρηση, οι μνημονικές δεσμεύσεις, τα δημοσιονομικά πλεονάσματα (τα οποία προκαλούν ισόποσο έλλειμμα στον ιδιωτικό τομέα), η χαμηλή κυκλοφορία χρήματος, η ανυπαρξία του τελευταίου, ενισχύουν έναν οικονομικό αντιεπιστημονικό δογματικό παραλογισμό. Και μέσα σ ’αυτόν τον παραλογισμό καλείται να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία.
8. Η παραμονή στην ζώνη του ευρώ, με το ευρώ να είναι διεθνώς ένα από τα πιο σκληρά νομίσματα, που για να το αποκτήσει ένα κράτος πρέπει να το δανειστεί, δεν μπορεί να το εκδώσει, οδηγεί σε αδιέξοδο.
9. Στο γράφημα Δ είναι εμφανής η μείωση της κατανάλωσης έως το επίπεδο ανελαστικών δαπανών.
10. Σε σχέση με τα παραπάνω (Γενικά οικονομικά στοιχεία Α) και με τα παρακάτω στοιχεία, συναρτήσει των δημογραφικών στοιχείων του πληθυσμού αλλά και αυτά σχετικά με την απασχόληση – ανεργία, διαμορφώνεται ένα μέλλον για την πορεία της οικονομίας όχι αβέβαιο, αλλά με βεβαιότητα καταστροφικό.
11. Η κατάσταση δεν αλλάζει ούτε με ευχές, ούτε με προσευχές. Έχουν χαθεί ήδη 8 χρόνια! Οι Έλληνες πρέπει να πάρουμε την τύχη της χώρας στα χέρια μας, να ανατρέψουμε το ξενόδουλο – κατοχικό κατεστημένο και να ξαναφτιάξουμε τη χώρα μας απ’ την αρχή.

ΜΕΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Η εργασία αποτελείται από έξι μέρη .

• Στο Α ΜΕΡΟΣ παρουσιάζονται στοιχεία για τη μεταβολή του πληθυσμού καθώς και του διαθέσιμου εισοδήματος.
• Στο Β ΜΕΡΟΣ παρουσιάζονται στοιχεία ανεργίας & απασχόλησης, συγκριτικά, για τη δεκαετία 2008 – 2017.
• Στο Γ ΜΕΡΟΣ παρουσιάζεται η καταγραφή του γυναικείου πληθυσμού έως 49 ετών καθώς και των παιδιών έως 19 ετών.
• Στο Δ ΜΕΡΟΣ αναλύονται τα στοιχεία που βασίζονται στην έρευνα οικογενειακών προϋπολογισμών (ΕΟΠ) , του έτους 2017
• Στο Ε ΜΕΡΟΣ προσδιορίζονται οι δαπάνες του νοικοκυριού μετά τη γέννηση ενός ή περισσοτέρων παιδιών.
• Στο ΣΤ ΜΕΡΟΣ μελετάμε το δημοσιονομικό κόστος που θα είχε μια πολιτική κινήτρων αύξησης των γεννήσεων.
• Στο Ζ ΜΕΡΟΣ δίνονται επιπλέον συγκριτικά στοιχεία για την ανεργία με βάση το φύλο και την ηλικία για τα έτη 1981, 2017.

Α ΜΕΡΟΣ

Πίνακας 1

Έτη	Γεννήσεις	Θάνατοι	Μεταβολή	Γεννήσεις ως	Θάνατοι ως
				ΜΟ/έτος	ΜΟ /έτος
1932-1940	1.696.628	929.841	766.787	188.514	103.316
1955-1959	789.964	294.914	489.047	157.992	58.983
1960-1969	1.544.786	679.604	865.182	154.479	67.960
1970-1979	1.435.671	788.236	647.535	143.567	78.824
1980-1989	1.229.539	904.323	325.216	122.954	90.432
1990-1999	1.020.280	989.715	30.565	102.028	98.971
2000-2009	1.086.948	1.058.872	28.076	108.695	105.887
2010-2017	781.146	926.857	-145.711	97.643	115.857
1932-2017	9.584.962	6.572.362	3.006.697	Σύνολα

Οι στήλες του πιο πάνω Πίνακα 1 που αφορούν τους μέσους όρους, έχουν υπολογιστεί αναλογικά με βάση την οκταετία 1432- 1940 και την πενταετία 1955-1959. Επίσης δεν διατίθενται στοιχεία για την περίοδο 1940-1955.

Στον Πίνακα 1 περιλαμβάνονται τα στοιχεία που αφορούν τις γεννήσεις και τους θανάτους ανά δεκαετία από το 1932, που υπάρχουν στοιχεία, έως το 2017. Είναι σαφής η πρωτοφανής αρνητική μεταβολή την οκταετία 2010-2017. Μειώθηκε ο ελληνικός πληθυσμός κατά 145.711 άτομα. Όπως φαίνεται στον παραπάνω πίνακα ποτέ δεν είχε συμβεί κάτι παρόμοιο.

Η διαδικασία της μείωσης ξεκίνησε από τη δεκαετία του ’90, συνεχίστηκε τη δεκαετία του 2000, με θετική διαφορά όμως, και κορυφώθηκε τα τελευταία χρόνια. Πιο αναλυτικά στοιχεία για την τελευταία οκταετία υπάρχουν στον πίνακα 2 .

Τα σύνολα στην τελευταία γραμμή του πίνακα 1 δείχνουν την αύξηση του πληθυσμού κατά 3.006.697 άτομα, συνολικά από το 1932 – 2017

Την δεκαετία του ’50 και του ’60 βλέπουμε μια έκρηξη γεννήσεων. Συνολικά στην δεκαετία του ’60 γεννήθηκαν 1.544.786 παιδιά, κατά μέσο όρο ετησίως 154.479 .

Γράφημα 1

Πίνακας 2

Όπως φαίνεται στον παραπάνω πίνακα, ο πληθυσμός από το 2010 και μετά, μειώνεται  Από το 2010 έως το 2017 η μείωση σε πραγματικούς αριθμούς είναι 145.711 άτομα και κατά μέσο όρο (ΜΟ), η ποσοστιαία μεταβολή ανά έτος είναι -3,59. Σε απόλυτους αριθμούς η μείωση ισοδυναμεί με την απώλεια μιας πόλης σαν τον Βόλο (144.449 κάτοικοι).

Γράφημα 2
Στο παρακάτω γράφημα (2) φαίνεται η ποσοστιαία μεταβολή του πληθυσμού από έτος σε έτος.Γράφημα 3Στο γράφημα 3 φαίνεται η φθίνουσα πορεία του καθαρού διαθέσιμου κατά κεφαλήν εισοδήματος το οποίο μειώθηκε κατά τη διάρκεια των ετών έως το 2017, που υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία , κατά περίπου 4.000€, με μεγαλύτερη πτώση 13.386 το 2013. Φυσικά ως μέγεθος δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική οικονομική κατάσταση του πληθυσμού, διότι υπολογίζεται ως πηλίκο της διαίρεσης του συνολικού καθαρού διαθέσιμου εισοδήματος προς τον πληθυσμό, σαν να ήταν ίση η κατανομή, η οποία δεν είναι, όμως είναι ένας δείκτης που δείχνει χρήσιμα στοιχεία για την πορεία της οικονομίας και την ευημερία ή όχι του πληθυσμού.

Επίσης το Καθαρό Διαθέσιμο Εισόδημα, ως μέγεθος, προέρχεται από το Εθνικό Εισόδημα αφού αφαιρεθούν οι εισφορές προς τα ασφαλιστικά ταμεία, τα αδιανέμητα κέρδη, οι άμεσοι φόροι και προστεθούν οι μεταβιβαστικές πληρωμές. Μένει δηλαδή διαθέσιμο είτε για κατανάλωση είτε για αποταμίευση. Η σχέση ανάμεσα στην Κατανάλωση/Αποταμίευση και στο Καθαρό Διαθέσιμο Εισόδημα, φαίνεται στο γράφημα Δ της εισαγωγής

ΜΕΡΟΣ Β

Στο  μέρος αυτό παρουσιάζονται στοιχεία για την εξέλιξη της ανεργίας / απασχόλησης  για τη δεκαετία 2008 – 2018. Εδώ διαφαίνεται ο βαθμός της υποαπασχόλησης παραγωγικών συντελεστών, σε τέτοιο επίπεδο που οποιαδήποτε επιθετική νομισματική, δημοσιονομική οικονομική πολιτική, θα επέφερε θεαματικά θετικά αποτελέσματα. Άμεση ανάπτυξη και με μεγάλο ρυθμό τουλάχιστον για μια δεκαετία .

Πίνακας 2

Έτη	% Ανεργίας
2008	7,8
2009	9,7
2010	12,7
2011	17,9
2012	24,5
2013	27,5
2014	26,6
2015	25
2016	23,5
2017	21,5
2018	19,4

Γράφημα 4

Στον πίνακα 2 και στο γράφημα 4 φαίνεται η εξέλιξη του ποσοστού ανεργίας. Από 7,8% το 2008 εκτοξεύτηκε το 2013 στο 27,5 και έφτασε το 2018 στο 19 ,5. Στα στοιχεία δεν περιλαμβάνεται η απώλεια των περίπου 600.000 νέων που έφυγαν στο εξωτερικό, με 450.000 επιστήμονες ούτε η πραγματική κατάσταση που αφορά τους αυτοαπασχολουμένους. Το ποσοστό θα αυξανόταν πολύ, αλλά θεωρώ ότι και το 20% είναι αρκετό για να πείσει και τον πιο κακόπιστο ότι η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και ότι ακόμη κι αυτός πρέπει να πάρει τη σωστή πολιτική απόφαση .

Πίνακας 3

Έτη	Απασχολούμενοι	Άνεργοι	Μη ενεργοί
2008	4599100	388900	3482100
2018	3821100	920900	3234700

Στον πίνακα 3 φαίνεται ότι οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά 778.000 και οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 532.000. Αν αθροιστούν, το σύνολο τους φτάνει στο 1.310.000. Δεδομένη και τεράστια απώλεια για τις παραγωγικές αλλά και τις κοινωνικές δομές της χώρας.

Στο γράφημα 5 φαίνεται σχηματικά η απώλεια .

Γράφημα 5

ΜΕΡΟΣ Γ

Στο τρίτο μέρος επιχειρούμε την καταγραφή της κατάστασης που επικρατεί στις μέρες μας, για το λόγο αυτό παρουσιάζουμε δημογραφικά στοιχεία της σύνθεσης του πληθυσμού για το έτος 2017, σύμφωνα πάντα με τις εκτιμήσεις της στατιστικής υπηρεσίας .

Στον πίνακα 4, στην πρώτη στήλη, παρουσιάζονται οι ηλικιακές κατηγορίες των γυναικών από 10 – 49 ετών, ανά δεκαετία, ανάλογα με τον αριθμό παιδιών που έχουν ανά κατηγορία. Για παράδειγμα υπάρχουν 4 γυναίκες από 10-19 ετών που έχουν 5 παιδιά η καθεμία (6^η στήλη, πρώτη γραμμή) και 4.871 γυναίκες στην ηλικιακή κατηγορία από 40 – 49 ετών που έχουν περισσότερα από 6 παιδιά ,(4^η γραμμή 7 στήλη).

Στην δεύτερη στήλη Β ( 0 παιδιά ) φαίνονται οι γυναίκες που δεν έχουν καθόλου παιδιά 1.439.676, σε σύνολο 2.782.401.  Τα παιδιά έως την ηλικία των 19 ετών είναι 2.129.614 κατά προσέγγιση (οι γυναίκες από 40 – 49 ετών έχουν από 1  – 6 παιδιά, σε ποσοστό 18,5 % , μεγαλύτερα των 19 ετών, γι’ αυτό τα αφαιρώ (-18,25% ).

Οι μητέρες στο σύνολό τους στις ηλικιακές κατηγορίες (10 – 49) είναι 1.340.629 σε ποσοστό 48% περίπου του συνόλου, έναντι 52% άτεκνων .

(Η ηλικιακή ομάδα 10 – 49 έχει επιλεγεί διότι έχει στην πλειοψηφία της παιδιά έως 19 ετών).

Πίνακας 4

	Α	Β	Γ	Δ	Ε	Ζ	Η	Θ
ΗΛΙΚΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΏΝ	ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕ :	0 ΠΑΙΔΙΑ	1 ΠΑΙΔΙ	2 ΠΑΙΔΙΑ	3 ΠΑΙΔΙΑ	4 ΠΑΙΔΙΑ	5 ΠΑΙΔΙΑ	≥6  ΠΑΙΔΙΑ
10 έως 19	520532	516924	2646	753	177	25	4	3
20 έως 29	654124	523437	76038	43550	8488	1917	468	226
30 έως 39	807762	278229	180227	268053	62496	13460	2710	2587
40 έως 49	799983	121086	147077	390183	104099	27389	3182	4871
	2782401	1439676	405988	702539	175260	42791	6364	7687
-18,25%	1095962		331895	574325	143275	34981	5202	6284
			x 1	x 2	x 3	x 4	x 5	x 6
Παιδιά	2129614		331895	1148650	429825	139924	41616	37704
								2129614

Γράφημα 6

Στο γράφημα 6 φαίνονται σχηματικά τα αποτελέσματα του πίνακα 2 με επικρατούσα την τάση των ζευγαριών να μην κάνουν καθόλου παιδιά. Στην Τρίτη στήλη με κίτρινο χρώμα φαίνεται ότι οι γυναίκες στην κατηγορία 40 – 49 είναι αυτές που έχουν το προβάδισμα στα περισσότερα από 2 παιδιά. Είναι γυναίκες που γεννήθηκαν τέλος δεκαετίας 1960 και δεκαετία ’70 και έχουν και τα παιδιά με τις μεγαλύτερες ηλικίες . Στη δεύτερη στήλη βλέπουμε να έχει το προβάδισμα με ένα παιδί η ηλικιακή κατηγορία 30 – 39. Και τέλος βλέπουμε στην πρώτη στήλη ότι οι νέες γυναίκες έως 29 ετών έχουν, με διαφορά, τα πρωτεία, σε σχέση με τις άλλες ηλικίες, στην επιλογή να μην έχουν κανένα παιδί .

ΜΕΡΟΣ Δ

Στο μέρος αυτό θα δούμε και θα αναλύσουμε τα στοιχεία που βασίζονται στην έρευνα οικογενειακών προϋπολογισμών (ΕΟΠ), του έτους 2017, από την Ελληνική Στατιστική Αρχή .

Στον παρακάτω πίνακα 5 φαίνεται η μηνιαία κατανομή των δαπανών για αγαθά και υπηρεσίες των νοικοκυριών με τρεις πρώτες τις δαπάνες για διατροφή, στέγαση και μεταφορές. Οι συνολικές μηνιαίες δαπάνες φτάνουν στο πόσο των 1.414 €, δηλαδή ετησίως 16.968, για το έτος 2017, ενώ όπως είδαμε πιο πάνω στον πίνακα 1 το κατά κεφαλήν διαθέσιμο εισόδημα για το ίδιο έτος ήταν 13.991. Υπολείπεται κατά 2.997 ή κατά 248€ ανά μήνα ή ποσοστιαία κατά 17,5%.

Πίνακας 5

Αγαθά / Υπηρεσίες	Μηνιαία Δαπάνη Νοικοκυριών	Κατανομή
Είδη διατροφής	289,04	20,40%
Στέγαση	198,75	14,10%
Μεταφορές	182,31	12,90%
Ξενοδοχεία καφενεία εστιατόρια	148,77	10,50%
Διάφορα αγαθά & υπηρεσίες	123,76	8,80%
Υγεία	103,33	7,30%
Είδη ένδυσης & υπόδησης	81,36	5,80%
Αναψυχή πολιτισμός	65,83	4,70%
Διαρκή αγαθά	61,92	4,40%
Επικοινωνίες	59	4,20%
Ποτά καπνός	54,08	3,80%
Εκπαίδευση	45,95	3,20%
Σύνολο	1.414,1	100%

Γράφημα 7

Στο πιο πάνω γράφημα 7  φαίνεται σχηματικά η μηνιαία κατανομή των δαπανών των νοικοκυριών .

Πίνακας 6

Έτη	Δαπάνη 2008-2017
2008	2241,26
2009	2129,13
2010	1915,34
2011	1741,94
2012	1550,33
2013	1455,05
2014	1443,95
2015	1430,95
2016	1401,77
2017	1414,09

Στον πιο πάνω πίνακα 6 φαίνεται η εξέλιξη της μηνιαίας δαπάνης των νοικοκυριών διαχρονικά από το 2008 έως το 2017 σε τρέχουσες τιμές του 2017. Πρόκειται για απώλεια δαπανών της τάξης των 827€ μηνιαίως ήτοι 9.926,04 € ετησίως. Το έτος 2008 το κατά κεφαλήν διαθέσιμο εισόδημα ήταν 17.409.

Παρατήρηση 1: η ποσοστιαία μεταβολή της δαπάνης από το 2008 στο 2017 είναι 37%, που σημαίνει ότι οι Έλληνες ικανοποιούν τις ίδιες ανάγκες  37% λιγότερο τώρα απ’ ότι δέκα χρόνια πριν.

Παρατήρηση 2: και το 2008 και το 2017 οι δαπάνες υπολείπονται των αντίστοιχων διαθέσιμων εισοδημάτων.

Παρατήρηση 3: με βάση τον πίνακα 1 και τα στοιχεία του κ.κ. καθαρού διαθέσιμου εισοδήματος προκύπτει ότι το έλλειμμα του νοικοκυριού, για το έτος 2017, προς κατανάλωση ή αποταμίευση είναι περίπου 17,5% – 18%.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Φυσικά δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι το έτος 2008 ή πιο πριν η ελληνική οικονομία ήταν ανθηρή. Το ακριβώς αντίθετο, είχε πάντα παθογένειες και αν θυμηθούμε τα γεγονότα εκείνης της περιόδου, σε παγκόσμιο επίπεδο, όλα έδειχναν το τι μέλει γενέσθαι . Ήταν όμως μια συγκυρία, που αν το «τιμόνι της χώρας» το αναλάμβανε μια πατριωτική κυβέρνηση, δεν θα είχαμε φτάσει στο σημερινό σημείο. Και είναι κρίμα κάθε επόμενο έτος να λέμε «κάθε πέρυσι και καλύτερα»

Γράφημα 8

Στο γράφημα 8 φαίνεται σχηματικά η μείωση της δαπάνης – κατανάλωσης αγαθών και υπηρεσιών διαχρονικά από το 2008 έως το 2017.

Πίνακας 7

% Μεταβ. μην. δαπάνης	Σταθερές Τιμές 2017	Τρέχουσες Τιμές	Μεταβολή ΔΤ
Είδη διατροφής	-22,8	-16,9	34,90%
Στέγαση	-26,1	-20,5	27,30%
Ποτά καπνός	-26,7	-21	27,14%
Υγεία	-32,6	-27,4	18,60%
Εκπαίδευση	-34,3	-29,2	17,40%
Ξενοδοχεία καφενεία εστιατόρια	-40	-35,3	13,30%
Αναψυχή πολιτισμός	-40,2	-35,6	12,90%
Μεταφορές	-40,3	-35,7	12,90%
Επικοινωνίες	-51,8	-37,3	38,90%
Διάφορα αγαθά & υπηρεσίες	-46	-41,8	10%
Είδη ένδυσης & υπόδησης	-56,7	-53,4	6,20%
Διαρκή αγαθά	-61,6	-58,7	4,90%

Στον πίνακα 7  φαίνεται η ποσοστιαία μεταβολή σε σταθερές του 2017 και τρέχουσες τιμές . Στη μεταβολή του ΔΤ είναι σαφής η αύξηση των τιμών μέσα στη δεκαετία.

Γράφημα 9

ΜΕΡΟΣ Ε

Στο μέρος αυτό θα προσπαθήσουμε να δείξουμε τις δαπάνες των νοικοκυριών σε σχέση με το αν υπάρχουν ή όχι παιδιά σ’ αυτό ,καθώς και πως επηρεάζει τη δαπάνη του νοικοκυριού η γέννηση ενός ή περισσοτέρων παιδιών.

Πίνακας 8

Τύποι Νοικοκυριού	Μηνιαία Δαπάνη	Διαφορά
Άτομο μόνο ηλικίας ≤ 65 ετών	916,86
Άτομο μόνο ηλικίας ≥ 65 ετών	641,94
Ζευγάρι	1.280,2	0
Ζευγάρι με 1 παιδί ≤ 16 ετών	1.852,2	572
Ζευγάρι με2 παιδιά ≤ 16 ετών	2.060,14	207,94
Ζευγάρι με 3 παιδιά και άνω ≤16	2.346,62	268,48
Ένας γονέας με 1 ή ≥ 1 παιδιά ≤16	1.154,28
Ζευγάρι ή ένας γονέας με παιδιά ≥ 16	1.687,26

Στον πίνακα 8 φαίνεται στη δεύτερη στήλη η μέση μηνιαία δαπάνη ανάλογα με τον τύπο του νοικοκυριού. Για παράδειγμα ένα νέο ζευγάρι χωρίς παιδιά δαπανά μηνιαίως 1.280 €. Αν γεννηθεί το πρώτο παιδί η πρόσθετη δαπάνη είναι 572€, ενώ για το δεύτερο η επιβάρυνση είναι 208€, όπως δείχνει η τρίτη στήλη και το τρίτο κατά 268 € . Φυσικά η πορεία της δαπάνης εξηγείται από την ανάγκη προσαρμογής κάθε φορά στα νέα δεδομένα, (μεγαλύτερο σπίτι, έπιπλα, διατροφή, υπηρεσίες υγείας, παιδείας κλπ). Σχηματικά φαίνεται στο γράφημα 8.

Γράφημα 10

ΜΕΡΟΣ ΣΤ’

Στο πέμπτο μέρος θα υπολογίσουμε ποιο θα ήταν το κόστος του προϋπολογισμού, αν αποφασίζαμε να δώσουμε στην αύξηση των γεννήσεων χαρακτήρα στρατηγικής σημασίας για τη χώρα μας.

Χωρίς την αύξηση ή τουλάχιστον την ανανέωση του πληθυσμού, οι χώρες οδηγούνται σε μαρασμό, οι οικονομίες παραπαίουν, οι κοινωνίες υποβαθμίζονται στον συντηρητισμό, το ασφαλιστικό ζήτημα δεν βρίσκει λύση και η ανάπτυξη είναι έννοια χωρίς ουσιαστική σημασία, ουτοπική.

Στη χώρα μας η γήρανση του πληθυσμού είναι μια σκληρή πραγματικότητα. Ο μέσος όρος ηλικίας του πληθυσμού μας είναι 41,9 έτη, με τη μεγαλύτερη μέση ηλικία να παρατηρείται στην περιφερειακή ενότητα Ευρυτανίας, 48,9 έτη και η μικρότερη στην Περιφέρεια Μυκόνου, 37 έτη. Σε επίπεδο δήμων τα πρωτεία στη γήρανση τα έχει ο δήμος Άρτας με μέση ηλικία 57,9 έτη ,ενώ ο δήμος με τη μικρότερη μέση ηλικία είναι ο δήμος Φυλής με 35,3 στη Δυτική Αττική.

Οι πολιτικές των κυβερνήσεων  των τελευταίων ετών είναι δεδομένο ότι οδηγούν σταθερά στη μείωση του πληθυσμού. Είναι ίσως το μεγαλύτερο έγκλημα που διαπράττεται εναντίον του λαού και δεν απαιτεί ιδιαίτερη πολιτική σκέψη ή τεχνοκρατική γνώση, για  να γίνει κατανοητό και σαφές.

Ο πληθυσμός αυξάνεται όταν οι γεννήσεις είναι περισσότερες από τους θανάτους. Όταν το κάθε ζευγάρι γεννάει δύο παιδιά τότε ο πληθυσμός απλά ανανεώνεται, (όταν όλα τα εν δυνάμει ζευγάρια γεννήσουν ), επειδή όμως δεν συμβαίνει αυτό στο 100%, πρέπει το κάθε ζευγάρι να κάνει, (στατιστικά), πάνω από 2,5 παιδιά.

Προϋποθέσεις

Όλα σε μια οικονομία μπορούν να ξεκινήσουν με μια δαπάνη. Δημόσια και ελεγχόμενη . Θεωρείται δεδομένο ότι η χώρα θα ανακτήσει την κυριαρχία της και θα μπορεί ως κυρίαρχη και ανεξάρτητη να παίρνει αποφάσεις υπέρ του λαού της. Θεωρείται επίσης δεδομένο ότι η άσκηση της οικονομικής πολιτικής θα στηρίζεται σε νόμισμα- εργαλείο που θα εκδίδεται από την Κεντρική Τράπεζα, (η οποία θα ανήκει και θα ελέγχεται από το κράτος) και θα είναι υπό καθεστώς προστασίας για μια περίοδο ικανή, έως την ενδυνάμωση και την επιστροφή στην ομαλότητα  και τέλος ότι η διαγραφή του παράνομου – μη βιώσιμου χρέους, θα είναι η πρώτη πράξη κυριαρχίας μιας πατριωτικής κυβέρνησης.

Το Διαθέσιμο Εισόδημα των νοικοκυριών πρέπει να ανέλθει στο επίπεδο των πραγματικών αναγκών τους και αυτές οι ανάγκες πρέπει να προσδιορίσουν το επίπεδο ισορροπίας της οικονομίας.

Η αύξηση των γεννήσεων – πληθυσμού πρέπει να είναι το πρώτο βήμα προς την ανάπτυξη και την ανάκτηση, τού έως τώρα, χαμένου εδάφους. Ένα νέο baby boom αντίστοιχο της δεκαετίας του 50’ και του ’60 , ικανό να προκαλέσει ένα θετικό «σοκ» στην ελληνική οικονομία. Κάθε δαπάνη προς αυτή την κατεύθυνση θα έχει τεράστια πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα και στην οικονομία και στην κοινωνία.

Στόχος

Με βάση τα στοιχεία του πίνακα 1 είδαμε ότι με τα δεδομένα της δεκαετίας του ’60 η γέννηση πάνω από 1,5 εκ παιδιών μέσα στη δεκαετία ήταν ένας στόχος εφικτός. Η δικιά μας στόχευση για τη δεκαετία 2020 – 2030 πρέπει να υπερβεί το στόχο του 1,5 εκ κατά τουλάχιστον 750.000 γεννήσεις δηλαδή στόχος δεκαετίας να είναι οι 2.250.000 γεννήσεις . Ετησίως 225.000 γεννήσεις κατά μέσο όρο.

Παρακάτω προτείνεται:

α) Οικογενειακό επίδομα για 1 ως ≥6 παιδιά, β) ένα επίδομα για τη μητέρα που θα γεννήσει από 1 έως περισσότερα από 6 παιδιά. Πιστεύω ότι η επιδοματική πολιτική δεν πρέπει να έχει εισοδηματικά κριτήρια διότι αφενός η πληθυσμιακή ομάδα των πλουσίων στρωμάτων δεν θα επηρεαστεί στην απόφασή της από τα επιδόματα, αλλά και διότι πρόκειται για ένα θέμα εθνικής σημασίας που θεωρώ ότι δεν επιδέχεται διακρίσεις. Μπορεί φυσικά να τεθεί σε συζήτηση. Επίσης δεν μπαίνουν οικογενειακά κριτήρια (έγγαμη, άγαμη μητέρα) και φυσικά αφορά Έλληνες πολίτες διότι αυτοί έχουν πληγεί.

Στον πίνακα 9, στην τελευταία στήλη, φαίνεται η κλίμακα των επιδομάτων καθώς αυξάνονται τα παιδιά από 1 έως και περισσότερα από 6. Για παράδειγμα, μια μητέρα με τρία παιδιά, θα παίρνει μηνιαίο επίδομα 1.600 ευρώ (σε νομισματικές μονάδες [νμ], αξίας 1.600 € σημερινής αξίας).

Πίνακας 9

Μητέρες με :	Επίδομα παιδιού	Επίδομα μητέρας	Σύνολο επιδομάτων	Επίδομα νοικοκυριού
Με 1 παιδί	500	200	700	700
Με 2 παιδιά	200	200	400	1100
Με 3 παιδιά	300	200	500	1600
Με 4 παιδιά	200	250	450	2050
Με 5 παιδιά	300	300	600	2650
Με 6 παιδιά και άνω	200	350	550	3200

Γράφημα 11Το επίδομα για τα παιδιά θα τα ακολουθεί έως τη ενηλικίωσή τους (δηλαδή για παράδειγμα τα 200 ευρώ για 2 παιδιά). Τα επιδόματα προς τις μητέρες με 3 ή 4 παιδιά θα παρέχονται έως ότου, τα παιδιά τους, τελειώσουν  τις τρεις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Για όσες μητέρες έχουν 1 ή 2 παιδιά, έως ότου, τα παιδιά τους, πάνε στον παιδικό σταθμό (4,5 – 5 ετών ). Για μητέρες με 5 παιδιά και άνω η πρότασή μου είναι το επίδομα αυτό να μετατρέπεται σε ισόβια σύνταξη .

Εδώ να σημειώσουμε ότι είναι ευκαιρία να αποδεσμευθεί το μισθολογικό κόστος από τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, για την εργαζόμενη γυναίκα που γίνεται μητέρα και να το αναλάβει το κράτος μ ’ένα θεσμοθετημένο εγγυημένο εισόδημα,  για το χρονικό διάστημα που προβλέπει ο νόμος για τις ελάχιστες απαιτούμενες άδειες κυήσεως και ανατροφής τέκνου. 

Η επιδοματική πολιτική πρέπει να συνδέεται και με ένα εφάπαξ ποσό της τάξης των 5.000 νμ., για κάθε νέο παιδί που γεννιέται, θα πρέπει να κατοχυρώνεται συνταγματικά και να ισχύει έως ότου ο πληθυσμός της χώρας φτάσει στις μέγιστες δυνατότητές του, (υποθετικά μπορούμε να πούμε στα 15 εκατομμύρια) ή σε κάποιον άλλο στόχο που θα αποφασίσει η κοινωνία. Ίσως ο στόχος να επαναπροσδιορίζεται κάθε 20 χρόνια.

Πίνακας 10

	Εν δυνάμει	1ο έτος	3ο έτος	5ο έτος	7ο έτος	9ο έτος	Σύνολο
Ηλικίες	μητέρες	1 παιδί	2 παιδιά	3 παιδιά	4 παιδιά	5 παιδιά
20-29	523437	523437	523437	523437	522437	522437
30-39	278229	278229	278229	278229	–	–
40-45	242172	242172	–	–	–	–
Σύνολα	1043838	1.043.838	801.666	801.666	522.437	522.437	= 3.692.044

Το σύνολο των γυναικών από 10 ετών έως και 49 είναι 2.782.401. Το 52% αυτών, ήτοι 1.342.725, δεν έχουν παιδιά. Στον παραπάνω πίνακα θεωρούμε ότι οι γυναίκες από 20 έως και 45 ετών είναι εν δυνάμει μητέρες 1 έως 5 παιδιών, ανάλογα με τις ηλικίες τους. Θεωρούμε επίσης ότι ανά δύο χρόνια μπορούν να γεννούν ένα παιδί . Η υπόθεση αυτή μπορεί να μας οδηγήσει, σ’ ένα φυσικά, υποθετικό συμπέρασμα ότι το σύνολο των παιδιών που μπορούν να γεννηθούν μέσα σε εννέα χρόνια είναι περίπου 3,7 εκ. Αυτό θα το ορίσουμε ως μέγιστο δυνατό επίπεδο γεννήσεων και θα θεωρήσουμε ότι το 50% αυτού είναι εξορισμού εφικτό. Επομένως το να γεννηθούν 1.850.000 παιδιά μέσα σε 9 έτη, σημαίνει ότι ανά έτος μπορούν να γεννιούνται, περίπου, 200.000 .

Στον παρακάτω πίνακα 11 φαίνεται η δημόσια δαπάνη ανά μήνα και ανά έτος με βάση την κλίμακα επιδομάτων. Για το πρώτο έτος η δαπάνη είναι 1,680 δις. Το Συνολικό Εισόδημα που δύναται να δημιουργηθεί ,υποθέτοντας ότι ο πολλαπλασιαστής ( x ) είναι ανάμεσα στο (1,7 ≤ Χ ≤ 2,5) ,είναι  από 2,86 δις έως 4,2 δις .

Πίνακας 11

Έτη	Παιδιά	Επιδόματα ανά μήνα	Σύνολο παιδιά	Δαπάνη ανά μήνα x 1.000	Δαπάνη ανά Έτος x 1.000
1ο	1	700	200.000	140.000	1.680.000
3ο	2	1100	200.000	220.000	2.640.000
5ο	3	1600	200.000	320.000	3.840.000
7ο	4	2050	200.000	410.000	4.920.000
9ο	5	2650	200.000	530.000	6.360.000
11ο	6	3200	200.000	640.000	7.680.000

 Παρατηρήσεις

• Απ’ όλα τα παραπάνω στοιχεία γίνεται σαφές ότι έναν τεράστιο ρόλο στο φαινόμενο της υπογεννητικότητας έχει παίξει ο οικονομικός παράγοντας. Η μεγάλη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών προκαλεί μια αντικειμενική δυσκολία αλλά και έναν ισχυρό παράγοντα αβεβαιότητας. Με τις παρούσες συνθήκες, αλλά και τις μελλοντικές, που προβλέπονται ακόμη χειρότερες, ο πληθυσμός της Ελλάδας θα συρρικνώνεται. Αυτό δεν είναι κάτι απλό ούτε κάτι που μπορούμε να το αφήσουμε στην άκρη ως δευτερεύον. Δεν μπορούμε να πούμε πχ ότι πρώτα θα φτιάξουν τα οικονομικά στοιχεία της χώρας και μετά θα ασχοληθούμε με το ζήτημα. Είναι πρωτεύον εθνικής σημασίας ζήτημα και οφείλουμε να το αναδείξουμε σε κυρίαρχο και να το αντιμετωπίσουμε επίσης.
• Η υπογεννητικότητα δεν είναι αποτέλεσμα αποκλειστικά και μόνο μιας οικονομικής κρίσης. Τα αίτιά της είναι πολλά και κυρίως εδράζονται σε μια νοοτροπία που αποκτήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα και στην Ευρώπη γενικότερα ως αποτέλεσμα της νέας μηδενιστικής αντίληψης, της δήθεν φιλελεύθερης σκέψης για την κοινωνία, την οικονομία, την πολιτική, για την οικογένεια, την αγάπη, τον έρωτα… τη διαιώνιση του είδους! Στην ίδια αντίληψη υποφώσκει, υπό τη σκιά της διαστρεβλωτικής ερμηνείας της έννοιας της ανεκτικότητας, η άρνηση της αυτονόητης και της ενστικτώδους προστασίας της πατρίδας και του έθνους.
• Απ’ το εισόδημα που θα δημιουργηθεί στην οικονομία είναι δεδομένο ότι θα αυξηθεί η ενεργός ζήτηση για μια σειρά από αγαθά και υπηρεσίες που θα αφορούν πολλούς κλάδους κάθε τομέα, αυτό θα δώσει ώθηση στην παραγωγή και στην προφορά αυτών των κλάδων οι οποίοι, με τη σειρά τους, θα αυξήσουν τη ζήτηση τόσο σε εργατικό δυναμικό (μείωση ανεργίας), όσο και σε πρώτες ύλες – μέρος παραγωγής συναφών κλάδων. Η ταχύτητα κυκλοφορίας του χρήματος θα αυξηθεί και θα αρχίσει η σταδιακή αύξηση της προστιθέμενης αξίας στην παραγωγική διαδικασία, δηλαδή αύξηση του ΑΕΠ και συνεπώς ανάπτυξη. Για κάθε δαπάνη το πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα μπορεί να δημιουργήσει εισόδημα 2,5 ή 3, ίσως και περισσότερες φορές μεγαλύτερο της αρχικής δαπάνης, να οδηγήσει στην αύξηση του εισοδήματος, στην επακόλουθη αύξηση της ζήτησης, της προσφοράς κλπ κι έτσι θ’ αρχίσει ο κύκλος της ανάπτυξης.
• Η δημιουργία δαπάνης με την αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος δεν θα δημιουργήσει μόνο αύξηση της κατανάλωσης αλλά και αύξηση της αποταμίευσης τόσο των νοικοκυριών όσο και της οικονομίας στο σύνολό της, με συνέπεια τη συσσώρευση κεφαλαίου το οποίο, με υγιείς οικονομικές διαδικασίες, δύναται να οδηγήσει στην αύξηση των επενδύσεων, του Ακαθάριστου σχηματισμού κεφαλαίου και σε σύντομο χρονικό διάστημα να μετατρέψει τη σχέση, όπως φαίνεται στο γράφημα Ε του εισαγωγικούς τμήματος, ανάμεσα στο ακαθάριστο σχηματισμό κεφαλαίου και στις αποσβέσεις, υπέρ του πρώτου.
• Η εξέλιξη στη λογική για την αύξηση του πληθυσμού θα οδηγήσει σε μια σειρά από αλλαγές στην οικονομική, κοινωνική, παραγωγική, εργασιακή οργάνωση της χώρας.
• Θα δημιουργήσει άμεσα ανάπτυξη στην πραγματική οικονομία και στο βαθμό που θα γίνει συγκροτημένα και με γνώμονα τις ανάγκες και τα συμφέροντα του λαού, θα φέρει μόνο θετικές επιδράσεις σε κάθε τομέα της οικονομίας.
• Απαιτείται ένα διάστημα ζύμωσης της ιδέας στην κοινωνία καθώς και ομαλής προσαρμογής και φυσικά η προσαρμογή αυτή είναι συνάρτηση της συνήθειας και της αποδοχής, στην αλλαγή, μιας καθόλα παράλογης νοοτροπίας, φιλοσοφίας και συμπεριφοράς .
• Επιβάλλεται άμεση ανταπόκριση της παραγωγής στις απαιτήσεις της ζήτησης για την κάλυψη άμεσων αναγκών, (είδη διατροφής, ένδυσης, κλπ που σχετίζονται με τις γεννήσεις παιδιών), αλλά και μακροπρόθεσμων (υλικοτεχνική κάλυψη αναγκών εκπαίδευσης, υγείας κλπ) (θέμα που θα μας απασχολήσει στην επόμενη εργασία).
• Επιβάλλεται επίσης αύξηση και συνταγματική κατοχύρωση των εισοδημάτων σε επίπεδο αναγκών και για λόγους οικονομικούς (αύξηση ενεργού ζήτησης) και για λόγους ανθρωπιστικούς. Δεν επιτρέπεται στην Ελλάδα του 2020 να βρίσκεται, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, κάτω από το όριο της φτώχειας και ένα ακόμη μεγαλύτερο να βαίνει προς αυτό με μεγάλη ταχύτητα. Οι παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας, ως χώρας και όχι ως «χώρου», είναι τεράστιες και στον πρωτογενή τομέα και στον τουρισμό και σε υψηλής ποιότητας παρεχόμενων υπηρεσιών κλπ.  Είναι άδικο η Ελλάδα να αφήνεται στην ερήμωση και στον αφανισμό . Μην ξεχνάμε ότι όλα είναι θέμα λαϊκής βούλησης και μόνο ο λαός, ως λαός και όχι ως «μάζα», μπορεί να θέσει τους όρους της κυριαρχίας του επί της χώρας του και να την μετατρέψει σε χώρα πρότυπο, από χώρα «παράδειγμα προς αποφυγή ή ληστρική επιδρομή», που είναι τώρα .
• Στις εργασιακές δομές η απουσία των γυναικών από την παραγωγική διαδικασία ,ανάλογα με το βαθμό στροφής στη λογική της μητρότητας, δύναται να οδηγήσει σε ένα νέο μοντέλο εργασιακών σχέσεων ,που θα έχει ομοιότητες μ’ αυτές του παρελθόντος.  Το βέβαιο είναι ότι θα μηδενιστεί η ανεργία και η οικονομία θα φτάσει σε επίπεδο πλήρους απασχόλησης. Μπορεί να υπολογιστεί η επίδραση αλλά όχι σ’ αυτή τη φάση την εισαγωγική .
• Επίσης πιθανώς να αλλάξει και ο τύπος της οικογένειας και να επαναπροσδιοριστούν οι θεσμοί που προέκυψαν ως αποτέλεσμα της εξέλιξης των αστικών πυρηνικών οικογενειών. Οι μητέρες, οι γιαγιάδες ίσως ξαναβρούν τον παραδοσιακό τους ρόλο σε σχέση με την ανατροφή των παιδιών.
• Η πλήρης ανάπτυξη των άμεσων, έμμεσων, βραχυχρόνιων και μακροπρόθεσμων συνεπειών ξεπερνάει τα όρια αυτής της εργασίας. Είμαι όμως πεπεισμένος ότι μόνο θετικά θα φέρει στην πατρίδα μας.
• Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα παιδί είναι ένας σπόρος που δίνει καρπούς μετά από 20 – 25 χρόνια !

Μέρος Ζ

Επιπλέον στοιχεία για την ανεργία και την απασχόληση από το 1981 έως το 2017.

Πίνακας I

Έτη	Απασχόληση	Απασχόληση2	Συνολικά	Διαφορά
	Άνδρες	Γυναίκες	Α+Γ	Α-Γ
1980	2.420.800	1.104.900	3.525.700	1.325.900
1990	2.409.300	1.309.100	3.718.400	1.100.200
2000	2.573.100	1.515.400	4.088.500	1.057.700
2010	2.600.600	1.789.800	4.390.400	810.800
2017	2.180.700	1.571.900	3.752.600	608.800

Γράφημα ΙΟ πίνακας Ι, Γράφημα Ι, έχει στοιχεία απασχόλησης, για τα έτη 1980, 1990… έως και το 2017, σχετικά με το φύλλο. Παρατηρούμε στην τελευταία στήλη τη διαφορά, ανάμεσα στις γυναίκες και στους άντρες απασχολούμενους, να μειώνεται συνεχώς υπέρ των γυναικών, δηλαδή όλο και περισσότερες γυναίκες άρχισαν να συμμετέχουν στη διαδικασία παραγωγής. Ανάμεσα στο 1980 και στο 2017 η διαφορά υποδιπλασιάστηκε.

(Για τους παρακάτω πίνακες η τέταρτη στήλη είναι σε χιλιάδες/ανέργους/απασχολούμενους).

Πίνακας ΙΙ

Έτη	Φύλο	Ηλικία	Απασχολούμενοι
1981	Άνδρες	15-19	98,1
1981	Άνδρες	20-24	122,2
1981	Άνδρες	25-29	249,3
1981	Άνδρες	30-44	862,1
1981	Άνδρες	45-64	938,4
1981	Άνδρες	65+	142,5
1981	Άνδρες	Σύνολο Ανδρών	2.420,80
1981	Γυναίκες	15-19	60,4
1981	Γυναίκες	20-24	109,3
1981	Γυναίκες	25-29	120,7
1981	Γυναίκες	30-44	378,6
1981	Γυναίκες	45-64	382,9
1981	Γυναίκες	65+	48,3
1981	Γυναίκες	Σύνολο Γυναικών	1.104,90
1981	ΣΥΝΟΛΟ ΕΤΟΥΣ		3.525,70

Ο πίνακας ΙΙ δείχνει στοιχεία απασχόλησης κατά ηλικία και φύλο για το έτος 1981

Συγκριτικά, για το έτος 2017 μπορείτε να δείτε στοιχεία απασχόλησης  στον παρακάτω πίνακα ΙΙΙ

Πίνακας ΙΙΙ

Έτη	Φύλο	Ηλικία	Απασχολούμενοι
2017	Άνδρες	15-19	8,7
2017	Άνδρες	20-24	74,1
2017	Άνδρες	25-29	192,4
2017	Άνδρες	30-44	929,6
2017	Άνδρες	45-64	933,1
2017	Άνδρες	65+	42,8
2017	Άνδρες	Σύνολο Ανδρών	2.180,70
2017	Γυναίκες	15-19	5,4
2017	Γυναίκες	20-24	59,9
2017	Γυναίκες	25-29	135,9
2017	Γυναίκες	30-44	684,8
2017	Γυναίκες	45-64	658,8
2017	Γυναίκες	65+	27,2
2017	Γυναίκες	Σύνολο Γυναικών	1.571,90
2017	ΣΥΝΟΛΟ ΕΤΟΥΣ		3.752,70

Οι παρακάτω πίνακες IV ,V , έχουν ,αντίστοιχα, στοιχεία για την ανεργία κατά φύλο και ηλικία, για τα έτη 1981 και 2017.

Πίνακας IV

Έτη	Φύλο	Ηλικία	Άνεργοι
1981	Άνδρες	15-19	10,1
1981	Άνδρες	20-24	16,4
1981	Άνδρες	25-29	17
1981	Άνδρες	30-44	20,5
1981	Άνδρες	45-64	17
1981	Άνδρες	65+	0,4
1981	Άνδρες	Σύνολο Ανδρών	81,8
1981	Γυναίκες	15-19	12,6
1981	Γυναίκες	20-24	24,7
1981	Γυναίκες	25-29	11,4
1981	Γυναίκες	30-44	11,5
1981	Γυναίκες	45-64	6,1
1981	Γυναίκες	65+	0,1
1981	Γυναίκες	Σύνολο Γυναικών	66,6
1981	ΣΥΝΟΛΟ ΕΤΟΥΣ		148,4

Πίνακας V

Έτη	Φύλο	Ηλικία	Άνεργοι
2017	Άνδρες	15-19	7,4
2017	Άνδρες	20-24	46,3
2017	Άνδρες	25-29	66,1
2017	Άνδρες	30-44	182,9
2017	Άνδρες	45-64	164,5
2017	Άνδρες	65+	5,7
2017	Άνδρες	Σύνολο Ανδρών	472,8
2017	Γυναίκες	15-19	10,1
2017	Γυναίκες	20-24	50,7
2017	Γυναίκες	25-29	82,7
2017	Γυναίκες	30-44	237
2017	Γυναίκες	45-64	170,1
2017	Γυναίκες	65+	3,6
2017	Γυναίκες	Σύνολο Γυναικών	554,3
2017	ΣΥΝΟΛΟ ΕΤΟΥΣ		1.027,00

* Ο Βαγγέλης Βλασσόπουλος είναι επικεφαλής του τομέα Οικονομίας και μέλος του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου (ΕΣΣ) του ΕΠΑΜ.