Από τι κινδυνεύουμε σήμερα περισσότερο;

του Δημήτρη Καζάκη

Είναι πρωτοφανές αυτό που συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία. Για πρώτη φορά είναι τόσο βαθιά διχασμένη και μάλιστα με όρους που προσιδιάζει σε φυλετικό μίσος. Η φυλή των εμβολιασμένων, των φυλετικά «καθαρών», εναντίον των ανεμβολίαστων, δηλαδή των «ακάθαρτων» φορέων μόλυνσης. Πρόκειται επί της ουσίας για τον ίδιο διχασμό που επέβαλε η ακαδημαϊκή επιστήμη του 19ου και 20ου αιώνα, η οποία διαχώριζε τον πληθυσμό ανάλογα με το αν και κατά πόσο κάθε επιμέρους ομάδα ήταν εν δυνάμει πιο μεταδοτική σε επιδημικά παθογόνα, είτε εκφυλιστικά γενετικά γνωρίσματα. Αυτή ακριβώς η επιστήμη ονομάστηκε φυλετική υγιεινή και έχαιρε της αποδοχής του ακαδημαϊκού, πολιτικού και δικαστικού κατεστημένου. Έτσι επιβλήθηκε καθεστώς γκέτο και φυλετικού διαχωρισμού ανάλογα με το κατά πόσο ήταν εν δυνάμει μιασματικοί, εκφυλισμένοι, ή γενετικά ακάθαρτοι, προκειμένου να προστατευθεί η δημόσια υγεία.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι κορυφαία επιστημονική κατάκτηση αυτής της φυλετικής υγιεινής θεωρήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα ο υποχρεωτικός εμβολιασμός. Έτσι θα μπορούσαν να απαλλαγούν οι καλές τάξεις της κοινωνίας εκείνης της εποχής από την απειλή των επιδημιών, με φορείς κυρίως τις «ακάθαρτες» τάξεις, για να συνεχίσουν τις δουλειές τους χωρίς την κρατική απειλή του εγκλεισμού και της καραντίνας. Αυτό ήταν το επίσημο αφήγημα της εποχής.

Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, η επίσημη επιστήμη της φυλετικής υγιεινής και του υποχρεωτικού εμβολιασμού, ενώ αδυνατούσε να αναχαιτίσει τις επιδημίες, αποτέλεσε το υπόβαθρο της επικράτησης του ναζισμού. Τότε, όπως και σήμερα, κανένας από τους επίσημους θιασώτες της φυλετικής υγιεινής, δεν νοιάστηκε για τις προειδοποιήσεις. Κυριαρχούσε η ιδιοτέλεια, η ιδιωτεία και η αδιαφορία για τον συνάνθρωπο. Τότε, όπως και σήμερα, η «πίστη στην επιστήμη» με την ισχύ της κρατικής καταστολής, ήταν η απάντηση εναντίον όσων αιρετικών έβλεπαν το ολοκαύτωμα να έρχεται.

Ένας από αυτούς, από τους πιο επιφανείς συγγραφείς της Βρετανίας, ο G. K. Chesterton, προειδοποιούσε: «Αυτό που πραγματικά προσπαθεί να τυραννήσει μέσω της κυβέρνησης είναι η Επιστήμη… Ο υλισμός [του χρήματος] είναι η αληθινά κρατούσα Εκκλησία μας και η Κυβέρνηση τη βοηθά πραγματικά να καταδιώξει τους αιρετικούς της. Ο εμβολιασμός, στα εκατό χρόνια του πειράματός του, έχει αμφισβητηθεί σχεδόν όσο και το βάπτισμα στα δύο χιλιάδες χρόνια περίπου. Αλλά φαίνεται πολύ φυσικό στους πολιτικούς μας να επιβάλουν τον εμβολιασμό, αν και θα τους φαινόταν τρέλα να επιβάλουν το βάπτισμα»[1]

Δεν άργησε να δικαιωθεί. Η ευγονική, που ξεκίνησε με υποχρεωτικούς εμβολιασμούς εναντίον κυρίως των «ακάθαρτων», οδήγησε σε μαζικές στειρώσεις και ευθανασία όσων έκρινε η τότε ιατρική επιστήμη ότι αποτελούσαν βάρος για την κοινωνία. Πρώτα με δικαστικές αποφάσεις στις κοινοβουλευτικές χώρες της Δύσης και ύστερα με δρακόντειους φυλετικούς νόμους, που γνώρισαν την αποθέωσή τους επί ναζισμού. Κι όπως τότε, έτσι και σήμερα η σύγχρονη εκδοχή της φυλετικής υγιεινής που σπέρνει το μίσος στην κοινωνία – ακόμη και μέσα στις ίδιες τις οικογένειες – έχει τις αμέριστες ευλογίες του ακαδημαϊκού, δικαστικού και πολιτικού κατεστημένου. Για μια ακόμη φορά η απειλή για τη ζωή δεν προέρχεται από το καθεστώς εξουσίας και τα συμφέροντα που υπηρετεί, αλλά από τους συνανθρώπους μας, φορείς μιάσματος.

Ακόμη και η ιεραρχία της εκκλησίας ξέχασε το «αγαπάτε αλλήλους» και συμμετέχει στην εκστρατεία φυλετικού διχασμού.

Έχουμε «πανδημία ανεμβολίαστων». Κι επομένως, για πρώτη φορά μετά την αλήστου μνήμης εποχή του μιάσματος του κομμουνιστοσυμμοριτισμού, η χώρας μας επανέρχεται στον αστερισμό των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων, που σήμερα βαφτίζονται «πιστοποιητικά ανοσίας». Επαναφέρει το καθεστώς χαφιεδισμού και φακελώματος. Επαναφέρει τον εκτοπισμό για όσους δεν συμμορφώνονται, όπως γνωρίζουν άριστα όσοι υγειονομικοί δεν εμβολιάζονται. Επαναφέρει τη στοχοποίηση και τον στιγματισμό συμπολιτών μας ως επικίνδυνων για τη δημόσια ασφάλεια, που σήμερα βαφτίζεται «δημόσια υγεία».

Αλήθεια, πόσο λέτε να απέχουμε από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για ανεπιθύμητους;

[1] G. K. Chesterton, Eugenics and Other Evils. An Argument against the
Scientifically Organized State. London, New York, Toronto, Melbourne:
Cassell & Company, Ltd., 1922, σελ. 76-77.

Ο Δημήτρη Καζάκης είναι Πρόεδρος του ΕΠΑΜ. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο τεύχος Δεκεμβρίου 2021 του περιοδικού Πατρινόραμα.