Η μη τήρηση του διεθνούς δικαίου από τον ΥπΕξ αντιβαίνει στα εθνικά μας συμφέροντα. Ερωτήματα προς τον κ. Δένδια

της Δρ. Κέρης Μαυρομμάτη

Κύριε Δένδια δεν θέλετε να εφαρμόσετε τους κανόνες του διεθνούς δικαίου για την αποτελεσματική υπεράσπιση των εθνικών δικαιωμάτων.

Ο  υπεύθυνος Έλληνας ΥΠ.ΕΞ.  υποστηρίζει συνεχώς  κατά τη διάρκεια της θητείας του και επανέλαβε πρόσφατα στο συνέδριο του Economist στην Αθήνα αλλά και σε συνέντευξή του στο Νewsbomb.gr. ότι «η Ελλάδα ασκεί εξωτερική πολιτική επί τη βάσει του Διεθνούς Δικαίου και των Αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας».[1]

Πιστεύουμε ότι ο σημερινός υπεύθυνος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, όπως και οι προηγούμενοι, δεν εκφράζουν τη πολιτική βούληση ενός ανεξάρτητου κυρίαρχου κράτους   να συμμορφώνεται αποτελεσματικά με την εθνική νομοθεσία του και με τη πρακτική του με τους ισχύοντες κανόνες, γενικούς και ειδικούς, του διεθνούς συμβατικού και εθιμικού δικαίου, τις διεθνείς αρχές και τη διεθνή νομολογία σχετικά με την  διεθνή υποχρέωση της προβολής των δικαιωμάτων και διεθνών υποχρεώσεων της Ελλάδας, τόσο:
1. για την ανυπόστατη  Διεθνή Συμφωνία των Πρεσπών, όσο και
2. για ένα πλήρες φάσμα θαλασσίων ζωνών εθνικής κυριαρχίας – δικαιοδοσίας και άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, σύμφωνα με τους κανόνες της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας 1982 (ΔΣΔΘ 1982)

Ειδικότερα:

1.

Κύριε Δένδια, ως νομικός, γνωρίζετε ή έχετε υποχρέωση να γνωρίζετε ότι δεν έχετε νομική υποχρέωση να εφαρμόσετε μια νομικώς ανυπόστατη και σε κάθε περίπτωση άκυρη διεθνή  Συνθήκη, όπως είναι η από 17-6-2018 ανυπόστατη Συνθήκη των Πρεσπών, κατά την εκφρασθείσα εγγράφως και προφορικώς άποψη δεκάδων ελεύθερων  Ελλήνων επιστημόνων και ορισμένων αδέσμευτων πολιτικών .

Ο τομέας Διεθνούς Πολιτικής και Άμυνας του ΕΠΑΜ, έχει υποστηρίξει εγγράφως και προφορικώς αυτή την επιστημονική και πολιτική άποψη περί  ανυπόστατης – ανίσχυρης Συμφωνίας των Πρεσπών και σας αναφέρουμε, ενδεικτικά, ορισμένους λόγους για τους οποίους δεν ισχύει η επικαλούμενη και από εσάς διεθνής αρχή pacta sunt servant για να θεμελιώσετε τη νομική σας υποχρέωση εφαρμογής της πιο πάνω Συνθήκης.

Η Συνθήκη αυτή έχει συνομολογηθεί κυρίως, μεταξύ των άλλων, κατά παραβίαση των  κανόνων της Διεθνούς Σύμβασης της Βιέννης του 1969 για το δίκαιο των συνθηκών σχετικά με τις ουσιαστικές προϋποθέσεις, κυρίως χωρίς την  απαιτούμενη  ουσιαστική προϋπόθεση  της  ελεύθερης συναίνεσης-βούλησης του κάθε συμβαλλομένου κράτους για την έγκυρη σύναψη της, και τις τυπικές προϋποθέσεις συνομολογήσεως μίας έγκυρης διεθνούς συνθήκης, τις γενικές αρχές του διεθνούς δικαίου και τους κανόνες του ελληνικού Συντάγματος.

Η ελαττωματική βούληση–συναίνεση των αρμοδίων κρατικών οργάνων της ελληνικής κυβέρνησης Τσίπρα αλλά και της κυβερνητικής πλειοψηφίας σε όλα τα στάδια της συνομολόγησης, έχει δηλωθεί δημόσια από Έλληνες και αλλοδαπούς πολιτικούς, χωρίς να αναλάβετε την ευθύνη διερεύνησης των σχετικών καταγγελιών. Το περιεχόμενο δε των διατάξεων αυτής της  διεθνούς συμφωνίας είναι αντίθετο με κανόνες και αρχές του διεθνούς και εθνικού δικαίου με συνέπεια το ανίσχυρο αυτών των διατάξεων  και την πρόδηλη προσβολή των εθνικών συμφερόντων.

Ειδικότερα,  η ελαττωματική κυβερνητική συναίνεση ελέγχεται για τη νομιμότητα των διατάξεων σχετικά με:

Α. Ύπαρξη  «μακεδονικού εδάφους», ως συστατικό στοιχείο νομίμου σύστασης και αναγνώρισης αυτού του ανεξάρτητου  συμβαλλόμενου κράτους. Το «μακεδονικό έδαφος» είναι προϊόν βίαιας – παράνομης διάλυσης του κράτους της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, βίαιης διακοπής της κυριαρχίας του παραπάνω ομόσπονδου κράτους από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Δεν υφίσταται  νόμιμη  απόκτηση εδάφους αυτού του κράτους με εδαφική μεταβολή.[2]

Η  κυβερνητική συναίνεση για την ύπαρξη ενός κράτους με την ελληνική ονομασία μίας διοικητικής περιφέρειας του ελληνικού κράτους και τη χρήση των ελληνικών όρων «Μακεδονία και Μακεδόνας», κατά τις διατάξεις 7 παρ 2 και παρ 3 αυτής της Συμφωνίας, που διαμοιράζονται σε δύο εδαφικές επικράτειες και σε δύο λαούς,

(ι) συνιστά περιορισμό άσκησης με τη διάσπαση κυριαρχικού δικαιώματος του ελληνικού κράτους του ενιαίου εδάφους της Μακεδονίας,

(ιι) Η Μακεδονία διασπάται εδαφικά σε βόρεια περιοχή του ελληνικού κράτους και σε έδαφος της επικράτειας του κράτους της Βόρεια Μακεδονίας. Η διάσπαση είναι γεωγραφική και ιστορικοπολιτισμική. Η ονομασία – όρος Μακεδονία έχει την έννοια της Γεωγραφικής Μακεδονίας και της Ιστορικής Μακεδονίας.[3]  Έτσι παραχαράσσεται η ιστορία και ο πολιτισμός του ενιαίου Μακεδονικού Ελληνισμού και η ιστορική και πολιτιστική ταυτότητα του Μακεδόνα Έλληνα από την αρχαιότητα έως τον 20 αιώνα.

(ιιι) Δεν υλοποιεί την διεθνή αρχή του απαραβίαστου των συνόρων

Β. Οι διατάξεις του άρθρου 7 ρητά περιλαμβάνουν τη  κατασκευή του «μακεδονικού λαού» με πλαστούς δεσμούς «μακεδονικής γλώσσας», εθνικούς, ιστορικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς δεσμούς που υπήρξαν το αποτέλεσμα βίαιης εχθρικής προπαγάνδας, δηλαδή επιθετικής ενέργειας κατά το διεθνές δίκαιο[4] και συνιστούν  παραβίαση των διεθνών αρχών  της αλήθειας και της δικαιοσύνης.

Η δημιουργία «μακεδονικού έθνους» είναι κατασκευή εχθρικής προπαγάνδας – προϊόν επιθετικής ενέργειας, κατά το διεθνές δίκαιο. Σύμφωνα με τις διατάξεις 1 παρ. 3γ, η  «μακεδονική γλώσσα» (αντί της βορειομακεδονικής) συμφωνείται ως επίσημης γλώσσας  του «Μακεδόνα» (αντί του Βορειομακεδόνα) και του λαού του κράτους αυτού, σε αντίθεση με την αρχή της αλήθειας.

Γ. Οι διατάξεις του άρθρου 1 παρ. 3 β που προβλέπουν απονομή μακεδονικής εθνικότητας και μακεδονικής ιθαγένειας, αντί της βορειομακεδονικής, συνιστούν παραβίαση του διεθνούς δικαίου, της διεθνούς πρακτικής και της διεθνούς νομολογίας περί απονομής εθνικότητας και ιθαγένειας σε ένα φυσικό και νομικό πρόσωπο χωρίς να υπάρχουν γνήσιοι εθνικοί δεσμοί μεταξύ των προσώπων και του κράτους της Μακεδονίας, που θεμελιώνουν την απονομή εθνικότητας σε αυτά τα πρόσωπα.[5]

Η δε  αβάσιμη κατασκευή Κοτζιά στις διατάξεις του άρθρου 1.3.ζ. για διάκριση μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού ημεδαπού προσώπου, είναι αντίθετη σε διεθνή κανόνα περί διεθνούς υποχρέωσης κάθε κυρίαρχου κράτους να ασκεί αποτελεσματική δικαιοδοσία και έλεγχο σε κάθε ημεδαπό πρόσωπο και στις πράξεις του και στις διεθνείς αρχές αλήθειας και ακρίβειας.

Η συνομολόγηση του όρου Μακεδόνας παραβιάζει διεθνείς κανόνες αναγκαστικού δικαίου περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων της Μακεδονίας.[6]

Ολόκληρο το περιεχόμενο της Συνθήκης θεμελιώνεται στην παραβίαση της αρχής της αυτοδιάθεσης, της βούλησης της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού – της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας – αν και η ελληνική κυβέρνηση έχει ευθύνη εθνική και διεθνή να μην την περιφρονήσει, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του Προοιμίου και του Χάρτη Η.Ε., της Οικουμενικής Διακήρυξης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των διατάξεων της Σύμβασης για τη δημιουργία της ΟΥΝΕΣΚΟ, 1945.

Επιπρόσθετα αυτή η Συμφωνία είναι μία ετεροβαρής σύμβαση και σε βάρος των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού η με την συνομολόγηση- εδραίωση στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ των συμβαλλομένων μερών, την εφαρμογή Μνημονίων συνεργασίας και την παραχώρηση δικαιωμάτων κατά την ΔΣΔΘ 1982.

Επίσης η εξωτερική σας πολιτική κ. Δένδια, σχετικά με το περιεχόμενο αυτής της Συμφωνίας και ειδικά το περιεχόμενο των άρθρων 1, 7 και 8, είναι πέρα από το περιεχόμενο των Αποφάσεων 817(1993) και 845(1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Τα δε αποτελέσματα αυτής της Συνθήκης δεν είναι η ειρήνη των λαών διότι η «ειρήνη επί μόνων των οικονομικών και πολιτικών συμφώνων των κυβερνήσεων δεν θα μπορούσε να επιφέρει την ομόρρυθμο διαρκή και ειλικρινή συναίνεση των λαών».

2.

Κύριε Δένδια, δεν θέλετε μέχρι σήμερα να εφαρμόσετε τους κανόνες  ΔΣΔΘ 1982 και την διεθνή πρακτική ασκώντας το δικαίωμα οριοθέτησης του ελληνικού παράκτιου κράτους, το οποίο έχει μονομερή και εθνικό χαρακτήρα,[7] περιλαμβάνει δε:

– μονομερή θέσπιση του προβλεπομένου εύρους των προβλεπομένων θαλασσίων ζωνών, δηλαδή ελληνική χωρική θάλασσα 12νμ, ενιαία σε όλη την ελληνική επικράτεια. Συνορεύουσα  Ζώνη  24νμ, Ελληνική Αρχαιολογική Ζώνη 24νμ,  αποκλειστική αλιευτική ζώνη 12νμ (Καν ΕΕ/1152/2012), ενιαία ΑΟΖ πλήρους εύρους 200ΝΜ σε ολόκληρη την ελληνική ηπειρωτική και νησιωτική επικράτεια.[8]

Μονομερή χάραξη γραμμών βάσης, καταργώντας το Ν.1182/1972, για εσωτερικό όριο με κλείσιμο κόλπων έως 24νμ και ευθειών γραμμών βάσης μήκους έως 24νμ για το εξωτερικό όριο της χωρικής θάλασσας, που αποτελεί το στοιχείο υπολογισμού όλων των υπολοίπων θαλασσίων ζωνών και απεικόνισή τους σε Πίνακα γεωγραφικών συντεταγμένων, σύμφωνα με τη διεθνή υποχρέωση δημοσιότητας κάθε κράτους – μέλους της ΔΣΔΘ 1982.

Εφαρμογή του άρθρου 156 Ν 4001/2011 για οριοθέτηση ΑΟΖ/ΥΦ κατά την αρχή της μέσης γραμμής, κάθε σημείο της οποίας απέχει ίση απόσταση από τα επιλεγέντα εγγύτερα σημεία των ηπειρωτικών και νησιωτικών γραμμών  βάσης. Απεικόνιση συντεταγμένων σε Πίνακα, σύνταξη σχετικού ναυτικού Χάρτη χωρίς την υιοθέτηση του τουρκικού ισχυρισμού για διάκριση  ΑΟΖ Αιγαίου και  ΑΟΖ Αν. Μεσογείου με αποκλεισμό συμπλέγματος Καστελόριζου και άλλων νησίδων.

Δεν έχει εκδοθεί ακόμη ελληνικός νόμος κήρυξης ελληνικής ΑΟΖ κατά τηΝ πρακτική της  Κύπρου, που κήρυξε κυπριακή ΑΟΖ με Ν.64/2004 μετά τη συμφωνία οριοθέτησης με  την Αίγυπτο.

Κύριε Δένδια, δεν περιλαμβάνεται στη Σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας διεθνής υποχρέωση σύναψης συμφωνίας οριοθέτησης μεταξύ κρατών με αντικείμενες ή παρακείμενες ακτές. Ένας τέτοιος ισχυρισμός είναι αντίθετος με τη διεθνή αρχή της κρατικής κυριαρχίας.

Κύριε Δένδια, έχετε ήδη παραβιάσει με τη Συμφωνία μερικής οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο διεθνείς συμβατικούς κανόνες, διαιρώντας το αδιαίρετο υπό ελληνική κυριαρχία ελληνικό ηπειρωτικό-νησιωτικό έδαφος σε αυτήν την περιοχή του Αιγαίου και παραβιάζοντας διατάξεις των άρθρων 56(1) (3),60,73,77, 121 (2).

Εφαρμόζετε σε όλη τη διάρκεια της θητείας σας την απαγορευμένη μυστική διπλωματία κατά τη συνομολόγηση Συμφωνιών οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με Ιταλία και Αίγυπτο, που έχουν ως συνέπεια  την εκχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, κατά παραβίαση των κανόνων της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας 1982 και της ευρωπαϊκής αλιευτικής πολιτικής. Αποτελούν δε ένα δυσμενές προηγούμενο με αρνητικές συνέπειες στα νόμιμα δικαιώματα οριοθέτησης του ελληνικού κράτους. Επίσης συνεχίζετε να την εφαρμόζετε στο διάλογό σας με την Αλβανία και την Τουρκία.

Ειδικά για το διάλογο με την Αλβανία, ο ελληνικός λαός έχει νόμιμο δικαίωμα να γνωρίζει το περιεχόμενο της συναίνεσής σας για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο για την επίλυση των υφισταμένων διαφορών ή της υφισταμένης διαφοράς μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας για την οριοθέτηση θαλάσσιας ζώνης ΑΟΖ ή όλων των θαλασσίων ζωνών

Δηλαδή ΕΑΝ η συναίνεση της Ελλάδας δια του Έλληνα ΥΠΕΞ είναι προϊόν ελεύθερης συγκατάθεσης και όχι προϊόν εκβιασμού Αλβανίας- Έντι Ράμα:

– θα περιλαμβάνει ρητά την εφαρμογή των κανόνων της ΣΔΔΘ 1982, πού είναι συμβαλλόμενα κράτη η Ελλάδα και η Αλβανία; Ή θα επαναληφθεί η απαράδεκτη και ευνοϊκή για την Τουρκία γενική αναφορά στην εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, όπως τονίζετε δημόσια κ. Δένδια και όπως περιλαμβάνουν ρητά και οι συμβάσεις Ελλάδας-Ιταλίας και Ελλάδας-Αιγύπτου;

– θα περιλαμβάνει την εφαρμογή των δικαίων αρχών επιείκειας- ευθυδικίας, που θέλει η Τουρκία, ή θα αποκλείει την εφαρμογή τους όπως η συμφωνία οριοθέτησης Ελλάδας – Αλβανίας της 27^ης Απριλίου 2009;

– θα ληφθούν υπόψη οι αμφισβητούμενες αλβανικές ευθείες γραμμές βάσης από τα 12 νμ για τη χάραξη της μέσης γραμμής ή οι ελληνικές ευθείες γραμμές βάσης  του ΠΔ υπ αριθμ. 107/2020 από τα 6νμ, ή θα ληφθεί η φυσική ακτογραμμή;

-θα προχωρήσετε, πριν από την προσφυγή, στην επέκταση εύρους ελληνικής χωρικής θάλασσας σε 12 νμ όπως είναι η Αλβανική χωρική θάλασσα;

– θα εφαρμοσθεί το άρθρο 121 παρ. 2 σχετικά με τα πλήρη δικαιώματα για όλες τις θαλάσσιες ζώνες σε όλα τα ελληνικά νησιωτικά εδάφη, ή θα ληφθεί υπόψη η από 9-6-2020,  που περιλαμβάνει μειωμένα δικαιώματα για Διαπόντια Νησιά, Οθωνούς καθώς και η Συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου, που περιορίζει και αποκλείει μεμονωμένα ελληνικά νησιά και συμπλέγματα ελληνικών νησιών από τα πλήρη δικαιώματα τους στην ΑΟΖ; Τι συζητείται για το στενό της Κέρκυρας;

– θα καθορίζει  λεπτομερώς το ερώτημα προς το Δικαστήριο, εάν το αιτητικό της προσφυγής θα είναι μόνο αίτημα οριοθέτησης υφιστάμενων ή/και μελλοντικών θαλασσίων ζωνών ή/και αναγνώρισης δικαιωμάτων θαλασσίων ζωνών στα ελληνικά νησιά, όπως το εθνικά επιζήμιο αιτητικό της μονομερούς ελληνικής προσφυγής στο Δικαστήριο για την υφαλοκρηπίδα των ελληνικών νησιών του Αιγαίου;

– ποια είναι συγκεκριμένα τα εθνικά οφέλη για την Ελλάδα και τους Έλληνες πολίτες, εκτός απ’ αυτά που επικαλείται το ΕΛΙΑΜΕΠ, απ’ αυτή τη σπουδή του Έλληνα Υπεξ, όταν η ΝΔ ως αντιπολίτευση ήταν επιφυλακτική;

-έχει συναινέσει  ο Έλληνας ΥΠΕΞ στην  κοινή εκμετάλλευση κοιτασμάτων ή σε άδειες εκμετάλλευσης κοιτασμάτων;

Τέλος γιατί ο Έλληνας ΥΠΕΞ δεν επαναλαμβάνει, όπως δήλωνε κατά το παρελθόν η ελληνική πλευρά, ότι σέβεται τη Συμφωνία της 27-4-2009 και τη συμφωνηθείσα οριοθετική γραμμή και ότι η απόφαση του Αλβανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου περί αντισυνταγματικότητας της Συμφωνίας είναι νομικά και πολιτικά αβάσιμη;[9]

Όσον αφορά την εφαρμοζόμενη μυστική διπλωματία με την Τουρκία, ο ελληνικός λαός δικαιούται να γνωρίζει τι έχετε δεχθεί σχετικά τη σχέση τουρκικών εδαφικών διεκδικήσεων ή άλλως ελληνικού εδαφικού καθεστώτος και οριοθέτησης ελληνικής ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας, που ρητά περιλαμβάνει η απόφαση του ΔΔΧ για την υπόθεση της υφαλοκρηπίδας Αιγαίου καθώς και άλλες μεταγενέστερες δικαστικές αποφάσεις.

Τέλος, γιατί αρνείστε να συνομολογήσετε συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας με την Κύπρο μας και να συνδέσετε τις ελληνικές με τις κυπριακές θαλάσσιες ζώνες;

Απ’ όλα τα παραπάνω εκτεθέντα, προκύπτει ότι ο υπεύθυνος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής εφαρμόζει την αντίθετη με το διεθνές δίκαιο μυστική διπλωματία σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού και δεν έχει τη πολιτική βούληση να εφαρμόσει  αποτελεσματικά τους κανόνες, γενικούς και ειδικούς, του διεθνούς δικαίου, που θεμελιώνουν  τα  νόμιμα πλήρη δικαιώματα του ελληνικού παράκτιου κράτους. Ιδιαίτερα για τις θαλάσσιες ζώνες, όπως εφαρμόζουν σχεδόν όλα τα κράτη μέλη της διεθνούς κοινότητας.

Σημειώσεις:

[1] Άρθρο 38 Καταστατικού Χάρτη Διεθνούς Δικαστηρίου για τον ορισμό του διεθνούς δικαίου.

[2] Επιτροπή  Διαιτησίας με Πρόεδρο τον Μπατεντέρ για την επίλυση  της κρίσης στη Γιουγκοσλαβία (1991-1992) , Βλ. Σάδερλαντ και  Ατζέντα 2007 Θεσσαλονίκης.

[3] Στράβων Γεωγραφικά, Ερατοσθένης Γεωγραφικά. βλ. Δρ Κ. Μαυρομμάτη, Η αναγνώριση και ή η άρνηση αναγνώρισης από την Ελλάδα ενός νέου ανεξάρτητου κράτους, όπως η ΠΓΔΜ, είναι κυρίαρχο δικαίωμα  της, Εφημερίδα εβδομαδιαία Καστοριάς ΟΔΟΣ, 2017.

[4] Συνθήκη Φιλίας Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας, Νοτιοσλαυίας  25-2-1953. Ο Τίτο με την από το 1952 αποκατάσταση σχέσεων Ελλάδας και Νοτιοσλαυίας, άρχισε να μεταδίδει στους γονείς ομάδων μεταφερθέντων ελληνοπαίδων κατά την περίοδο 1946-1949 την καλλιέργεια εθνικής μακεδονικής συνείδησης, βλ Παπαγαρυφάλλου σ.125.

[5] Κλασσική απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου στην υπόθεση Nottebohm case.

[6] Άρθρο 53 Συνθ. Βιέννης 1969.

[7] Άρθρα 7, 14,16 παρ.2,75 παρ.2,84 παρ.2 ΔΣΔΘ 1982, Ψήφισμα 28/70-9/12/2013 ΓΣ/ΟΗΕ.

[8] Άρθρα 3,33,303[2],55-56.

[9] Α. Στρατή, Ελληνικές θαλάσσιες ζώνες και οριοθέτηση με γειτονικά κράτη, σ.135.

Η Κέρη Μαυρομμάτη είναι Δρ. Διεθνούς Δικαίου, Δικηγόρος και Επικεφαλής του τομέα Διεθνούς Πολιτικής και Άμυνας του ΕΠΑΜ.