Γίνε Μέλος
Ανάλαβε Δράση
Ενίσχυσέ Μας
Η έκτακτη σύσκεψη των πρεσβευτών του ΝΑΤΟ που πραγματοποιήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου στις Βρυξέλλες, σηματοδοτεί εξελίξεις πολύ επικίνδυνες για την κατάσταση στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, αλλά και συγκεκριμένα για τη χώρα μας.
Οι «σύμμαχοί» μας στο ΝΑΤΟ προχώρησαν σε σύγκληση της έκτακτης συνόδου, κατόπιν αιτήματος της Τουρκίας, η οποία επικαλέστηκε το άρθρο 4 της ιδρυτικής συνθήκης του ΝΑΤΟ, με βάση το οποίο ένας σύμμαχος μπορεί να ζητήσει διαβουλεύσεις αν πιστεύει ότι απειλείται η εδαφική του ακεραιότητα, η πολιτική του ανεξαρτησία ή ασφάλεια. Και μόνο με την αποδοχή ενός τέτοιου αιτήματος από πλευράς της Τουρκίας, το ΝΑΤΟ υιοθετεί τη λογική της Τουρκίας που διεκδικεί για τον εαυτό της το «δικαίωμα» να επιτίθεται με ασφάλεια σε μια άλλη χώρα, χωρίς να «κινδυνεύει» από τις αμυντικές ενέργειες της χώρας αυτής! Οι δηλώσεις του ΓΓ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, μετά τη σύνοδο, ακολουθούν ακριβώς αυτήν την ανεστραμμένη λογική, καθώς εξέφρασε «αλληλεγγύη» στην Τουρκία, καταδίκασε τις «αδιάκριτες αεροπορικές επιθέσεις» της Συρίας και της Ρωσίας στο Ιντλίμπ και δήλωσε την πρόθεση του ΝΑΤΟ να συνδράμει την Τουρκία, με την ενίσχυση της αντιαεροπορικής της άμυνας ώστε να αντιμετωπίσει την «απειλή» που δέχεται από τον συριακό στρατό!
Η σύσκεψη αυτή επιβεβαίωσε την απόλυτη περιφρόνηση που τρέφουν οι «σύμμαχοί» μας στα δικαιώματα, αλλά και την ίδια την ύπαρξη ανεξάρτητων, κυρίαρχων κρατών, την ευκολία με την οποία αντιστρέφουν τους όρους του διεθνούς δικαίου, αντιμετωπίζοντας ως θύμα τον επιτιθέμενο και καταδικάζοντας την προσπάθεια της Συρίας να υπερασπίσει την εθνική της επικράτεια. Η ανεπιφύλακτη στήριξη της Τουρκίας από πλευράς των «συμμάχων» μας και οι δηλώσεις συμπάθειας και συλλυπητηρίων για τους Τούρκους νεκρούς από την επίθεση του Συριακού Στρατού, ουδόλως έλαβε υπόψιν ότι η επίθεση αυτή έλαβε χώρα σε συριακό και όχι σε τουρκικό έδαφος. Ότι η Τουρκία υποτίθεται πως βρίσκεται εκεί για την εφαρμογή των συμφωνιών της Αστάνα και το Σότσι για την καταπολέμηση των τρομοκρατών, αλλά αντί γι’ αυτό, συνεργάζεται και πολεμά μαζί με τους τρομοκράτες της Αλ Νούσρα εναντίον του συριακού κράτους. Όλα αυτά έχουν καταγγελθεί επανειλημμένα από τη συριακή και τη ρωσική πλευρά, αλλά οι Δυτικοί «σύμμαχοί» μας επιλέγουν συστηματικά να κωφεύουν.
Στο πλαίσιο αυτό, η φερόμενη ως ελληνική κυβέρνηση αποδέχθηκε για ακόμα μια φορά τον ρόλο του «χρήσιμου ηλίθιου», συντασσόμενη πλήρως με τις μεγάλες, ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, φροντίζοντας για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, ενάντια στα συμφέροντα και την ασφάλεια του ελληνικού λαού και της χώρας. Η Ελλάδα δεν άσκησε κανένα «βέτο», όπως ψευδώς κυκλοφόρησε στα ελληνικά ΜΜΕ, η μόνη διαφωνία στο κείμενο της κοινής δήλωσης ήταν ότι δεν υπήρχε αναφορά στο «προσφυγικό». Ενώ λοιπόν ο Συριακός Στρατός, με τη βοήθεια της Ρωσίας και των άλλων συμμάχων του, πολεμά για να «καθαρίσει» τους τελευταίους θύλακες των τρομοκρατών στη Συρία, καταφέρνοντας σημαντικές νίκες για την απελευθέρωση κάθε σπιθαμής της συριακής γης, το επίσημο ελληνικό κράτος επιλέγει να γίνει σύμμαχος του καθεστώτος Ερντογάν που στηρίζει, χρηματοδοτεί, εκπαιδεύει και πολεμά μαζί με αυτές τις τρομοκρατικές ομάδες.
Η απόλυτη πρόσδεση του ελληνικού κράτους στο άρμα των Αμερικανών, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ βάζει τη χώρα μας στο πλευρό των δυνάμεων εκείνων που ενεργούν σε παγκόσμιο επίπεδο για τη διάλυση των κρατών, την καταστροφή και δυστυχία των λαών, αυτών που είναι οι κύριοι υπαίτιοι για την δημιουργία αυτού του τεράστιου κύματος εκτοπισμένων, προσφύγων και μεταναστών που αναζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη.
Καθώς φαίνεται να προετοιμάζεται άμεση ανάμιξη του ΝΑΤΟ για την υποστήριξη των επιθετικών ενεργειών της Τουρκίας, η τροπή που παίρνει ο πόλεμος στη Συρία απειλεί την ασφάλεια, την ακεραιότητα και την ίδια την επιβίωση του ελληνικού κράτους. Με τη συμφωνία ΗΠΑ – Ελλάδας για τις αμερικανικές βάσεις, το εθελόδουλο καθεστώς της χώρας μας έχει παραδώσει γη και ύδωρ στους Αμερικανούς, επιτρέποντάς τους να χρησιμοποιούν έδαφος της ελληνικής επικράτειας ως εφαλτήριο των επιθέσεών τους στη Συρία, αλλά και σε όποια άλλη φίλη χώρα της Μέσης Ανατολής επιλέξουν να πλήξουν για την εδραίωση της παγκόσμιας ηγεμονίας τους. Πρόκειται για μια ανήθικη, ανίερη συμμαχία που ιστορικό αντίστοιχο θα είχε μόνο αν η Ελλάδα είχε συμμαχήσει με τις δυνάμεις του Άξονα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ταυτόχρονα, βάζει σε μεγάλο κίνδυνο την ασφάλεια και τη ζωή των Ελλήνων πολιτών, καθώς η χώρα μας γίνεται νόμιμος στόχων των όποιων αντίμετρων πάρει η Συρία ή η Ρωσία προκειμένου να αντιμετωπίσουν την επίθεση που δέχονται.
Οι εντολοδόχοι που διοικούν τη χώρα μας για λογαριασμό των επικυρίαρχων δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα. Τα δε κόμματα της αντιπολίτευσης αρκούνται σε κενές ρητορείες και στείρες αντιπαραθέσεις, χωρίς κανείς να τολμά να θίξει τις κυρίαρχες επιλογές του καθεστώτος, αποδεχόμενοι στην ουσία τη λογική αυτού του καταστροφικού μονόδρομου που μας έχει επιβληθεί. Ο ελληνικός λαός έχει κάθε δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να πάρει την υπόθεση της άμυνας της χώρας στα χέρια του, πρώτα και κύρια υπερασπιζόμενος την πατρίδα ενάντια στον εσωτερικό εχθρό, που δεν είναι άλλος από το κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό. Οφείλουμε να απαιτήσουμε εδώ και τώρα:
Ποτέ στην ιστορία τους οι Έλληνες δεν ήταν με το μέρος των καταπιεστών, των δολοφόνων των λαών, των πολεμοχαρών ιμπεριαλιστών, αλλά ανέκαθεν μάχονταν για τα ιδανικά της ελευθερίας, της εθνικής κυριαρχίας, της αδελφοσύνης των λαών. Οι επιλογές του καθεστώτος όχι μόνο έρχονται σε αντίθεση, αλλά βιάζουν βάναυσα το κοινό, λαϊκό αίσθημα των Ελλήνων, που εκφράστηκε τόσο γλαφυρά με το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» και παραμένει ζωντανό στην καρδιά του ελληνικού λαού.
Το ΕΠΑΜ απευθύνει έκκληση σε κάθε πατριωτικό, δημοκρατικό φορέα, πολιτικό κόμμα, αλλά και κάθε Έλληνα πολίτη, για τη δημιουργία ενός ρωμαλέου, ενωτικού, αντιπολεμικού κινήματος με κατεύθυνση την εθνική μας απελευθέρωση, που αποτελεί πλέον επιτακτική ανάγκη, ζήτημα επιβίωσης, μόνη ελπίδα διεξόδου από αυτήν την καταστροφική πορεία.
Αθήνα 2 Μαρτίου 2020
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ
Εξαιρετικο κειμενο προσυπογραφω!!
Η πένα σας σπαθί. Συγχαρητήρια! Πείτε μας πώς, πού, πότε θα γίνει αυτό το κίνημα… και με ποιούς;… Ή θα μείνει μόνο ο λαβωμένος ποιητής να αναγγέλει τα μεσάνυχτα…
“…Σε τέτοιες στιγμές ο πόνος γίνεται αγανάκτηση. Τα δάκρυα στεγνώνουν στα μάτια και η καρδιά παύει τους θρήνους.
Σε τέτοιες στιγμές η ξεγνοιασιά γίνεται αγώνας και η ψυχή είναι έτοιμη να τα δώσει όλα. Υπάρχει ανταμοιβή, και το ξέρει, αλλά θέλει να το ξεχάσει, γιατί αλλιώς δεν θα είναι αγώνας. Είναι έτοιμη να απαρνηθεί τα πάντα, ακόμα κι αυτά που αγαπάει, στο όνομα της αγάπης.
Σε τέτοιες στιγμές η λογική περιττεύει και μόνη μια λάμψη στέκει μπροστά. Ειν’ της καρδιάς το λυχνάρι. Της καρδιάς που έψαχνε ανθρώπους και βρήκε θεριά.
Σε τέτοιες στιγμές λάβαρο και σάβανο είν’ ένα.
Σε τέτοιες στιγμές μελάνι είν’ το αίμα. Μα αυτό δεν ξεβάφει και μένει στη γή, να θυμίζει τους φόνους που κανένας δε βλέπει, κανείς δεν ακούει. Τους φόνους τους ύπουλους, τους δολερούς, που κάνουν οι δυνατοί.
Παρασκήνια δεν έχει. Οι ρόλοι μοιρασμένοι πια. Θεατές δεν υπάρχουν. Υπάρχουν κάποιοι που πήραν το ρόλο του θεατή, μα ο δικός τους αγώνας είν’ πιό ισχυρός.
Σε τέτοιες στιγμές τα ουράνια ανοίγουν. Ίσως δεν φαίνονται μες στο σκοτάδι. Μα κάποιος αγέρας καινούργιος, ζεστός, κυλάει απ’ τ’ άστρα στη Γή.
Σε τέτοιες στιγμές το ρολόι του κόσμου χτυπάει μεσάνυχτα.”