Εγκλεισμός θεμελιωμένος  στην στέρηση των δικαιωμάτων -ελευθεριών του ανθρώπου και στον κρατικό καταναγκασμό

της Δρ. Κέρης Π. Μαυρομμάτη

O εγκλεισμός, που βιώνουμε οι άνθρωποι στην Ελλάδα στην πιο ακραία εκδήλωση του, σημαίνει την παράνομη στέρηση των ατομικών ελευθεριών – ανθρώπινων δικαιωμάτων, δηλαδή αναστολή της συνταγματικής προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια.

Όμως το  ελληνικό Σύνταγμα προβλέπει μόνο μία  περίπτωση στέρησης ορισμένων ατομικών δικαιωμάτων, η οποία περιλαμβάνεται στις διατάξεις του άρθρου 48.  Αυτή προβλέπεται στη  θεσμοποιημένη περίπτωση  της κήρυξης της χώρας σε κατάσταση πολιορκίας, δηλαδή περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης λόγω εξωτερικών κινδύνων και η περίπτωση των εσωτερικών κινδύνων, που προκαλούν σοβαρή διαταραχή, έκδηλη απειλή της δημόσιας τάξης και ασφάλειας. Σε αυτές μόνο τις περιπτώσεις είναι δυνατό να ανασταλεί είτε σε ολόκληρη την επικράτεια είτε σε μέρος της  η ισχύς  όλων των παρακάτω συνταγματικών διατάξεων ή μερικών, δηλαδή είναι δυνατή η στέρηση άσκησης όλων των πιο κάτω ατομικών δικαιωμάτων ή ορισμένων απ’ αυτά.

Η άσκηση όλων ή μερικών από τα παρακάτω, μεταξύ των άλλων, ατομικά δικαιώματα μπορεί να ανασταλεί μόνο για 30  ημέρες με Προεδρικό Διάταγμα

-η ελευθερία κίνησης, κυκλοφορίας και εγκατάστασης όπου και όπως ο καθένας θέλει στο εσωτερικό της χώρας με την εφαρμογή ατομικών διοικητικών μέτρων (άρθρο 5 παρ.4 Σ)

–το δικαίωμα της προσωπικής ασφάλειας (άρθρο 6 Σ), δηλαδή το δικαίωμα να μην καταδιώκεται, να μη συλλαμβάνεται, φυλακίζεται ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος

–το δικαίωμα συναθροίσεων (άρθρο 11Σ)

–η ελευθερία γνώμης κα τύπου (άρθρο 14Σ)

–το δικαίωμα της εργασίας (άρθρο 22Σ), δηλαδή το δικαίωμα καθενός ατόμου για ελεύθερη επιλογή και άσκηση της εργασίας, του επαγγέλματος και ανάπτυξη  ελεύθερης οικονομικής δραστηριότητας

Έτσι η κρατική εξουσία ούτε στη παραπάνω μοναδική περίπτωση δεν έχει δικαίωμα να αναστείλει: την άσκηση της ελευθερίας θρησκευτικής συνείδησης και συμμετοχής των πιστών στη λειτουργική και μυστηριακή ζωή (άρθρο 13Σ), το δικαίωμα για σεβασμό και προστασία της αξίας του ανθρώπου( άρθρο 2), το δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητα του (άρθρο 5 παρ.1), το δικαίωμα για προστασία της υγείας και για κοινωνικές παροχές (άρθρα 5 παρ.5 και  21 Σ), το δικαίωμα για προστασία της ζωής (5παρ 1), το δικαίωμα για εκπαίδευση (άρθρο 16 Σ), το δικαίωμα στην περιουσία -σε όλα τα περιουσιακά αγαθά- (άρθρο 17 παρ.2 Σ), το δικαίωμα στην πληροφόρηση, στην παραγωγή, στη διάδοση, στην ανταλλαγή πληροφοριών που διακινούνται ηλεκτρονικά (άρθρο 5α Σ).

Επίσης η κρατική εξουσία δεν έχει δικαίωμα στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων, που θεμελιώνουν την αξίωση του πολίτη για συμμετοχή: στην άσκηση της κρατικής εξουσίας, την άσκηση της λαϊκής κυριαρχίας, στο δικαίωμα αυτοκαθορισμού-αυτοδιάθεσής του διότι η θεμελίωση του κύρους της δημοκρατικής κρατικής εξουσίας, είναι η θέληση του λαού. Η δημοκρατία εγγυάται το δικαίωμα του ανθρώπου-ατόμου, ή, σε κάθε περίπτωση, του υγιούς ανθρώπου να αποφασίζει και να ενεργεί με ελεύθερη βούληση.

Όμως η ελληνική κρατική εξουσία έχει παράνομα αναστείλει την εφαρμογή των συνταγματικών διατάξεων περί κρατικής προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων:
1. τόσον αυτών που το Σύνταγμα της επιτρέπει να αναστείλει όταν έχει κηρυχθεί σε κατάσταση πολιορκίας κατά το άρθρο 48 Σ, και
2. όσον και αυτών που  το Σύνταγμα δεν της επιτρέπει ούτε όταν η χώρα έχει κηρυχθεί σε κατάσταση πολιορκίας, παρότι η χώρα μας δεν έχει κηρυχθεί σε κατάσταση πολιορκίας.

Ειδικότερα, έχουμε παράνομα στερηθεί την άσκηση των παρακάτω συνταγματικά προστατευομένων ατομικών δικαιωμάτων-ελευθεριών μας:

– την άσκηση της ελευθερίας θρησκευτικής συνείδησης και ελευθερίας της λατρείας (άρθρο 13Σ). Η ελευθερία της λατρείας εκδηλώνεται με την εξωτερίκευση της πίστης, των θρησκευτικών συναισθημάτων και την άσκηση θρησκευτικών καθηκόντων με τη συμμετοχή των πιστών στη λειτουργική και μυστηριακή ζωή. Εμείς έχουμε στερηθεί το δικαίωμά μας να πηγαίνουμε σε χώρους λατρείας, δηλαδή σε όποιο ναό ενορίας ή μοναστηριού της ελληνικής επικράτειας θέλουμε, να συμμετέχουμε ως πιστοί ορθόδοξοι χριστιανοί  στη θεία λειτουργία της Κυριακής και των χριστιανικών εορτών και στα μυστήρια, όπως η  Θεία Κοινωνία, που  δεν αποτελεί μια στιγμιαία και ανεξάρτητη πράξη της Θείας Λειτουργίας.

– την άσκηση του δικαιώματος-ελευθερίας της εργασίας. Γι αυτό, το μεγαλύτερο τμήμα των Ελλήνων εργαζομένων, έχουν στερηθεί την ελευθερία να πηγαίνουν στην εξαρτημένη εργασία τους και να ασκούν ελεύθερα την επαγγελματική-οικονομική δραστηριότητα που θέλουν. Έτσι το κράτος παρεμβαίνει και επιβάλλει σε ομάδες Ελλήνων εργαζομένων: είτε (1) να μην ασκούν την εργασία τους  ή το επάγγελμα τους, αδιάφορο αν πρόκειται για παροχή υπηρεσιών όπως εστίασης, τουριστικές, πολιτιστικές κλπ, ή αν πρόκειται για λιανικό εμπόριο αγαθών στο κατάστημα τους, είτε (2) ν’ αλλάξουν τα μέσα και τον τρόπο άσκησης της επαγγελματικής-οικονομικής τους δραστηριότητας εάν θέλουν τη συνέχιση της οικονομικής ύπαρξης και δράση τους, δηλαδή να εφαρμόσουν την οικονομική δραστηριότητα της τηλεργασίας, της τηλεπώλησης, της παράδοσης στο σπίτι. Η ελληνική αγορά πρέπει να γίνει  Silicon Valley!

Το πρόβλημα της επιβίωσης που έχει δημιουργήσει ο εγκλεισμός, έχουν δημόσια προβάλλει πολλές επαγγελματικές ενώσεις, όπως ο  Πρόεδρος Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Πειραιά, η Συνομοσπονδία Εστίασης και Ξενοδοχείων κλπ.

Παράλληλα, η κρατική εξουσία εφαρμόζει παράνομα την αρχή της διακρίσεως διότι εισάγει διακρίσεις μεταξύ εργαζομένων – επαγγελματιών – επιχειρηματιών καθώς επιτρέπει την άσκηση του δικαιώματος εργασίας, επαγγελματικής, εμπορικής δραστηριότητας στους εργαζόμενους στα καταστήματα ή σε αλυσίδα καταστημάτων τροφίμων, ενώ απαγορεύει αυτή την άσκηση στους εργαζομένους-μικρομεσαίους επιχειρηματίες εστίασης και λιανικού εμπορίου.

Αυτή η στέρηση της ελευθερίας της εργασίας έχει ως συνέπεια την παράλληλη στέρηση:

(α) του ατομικού δικαιώματος να αναπτύσσει ο κάθε άνθρωπος ελεύθερα την προσωπικότητα του (άρθρο 5 παρ.1 Σ, άρθρο 22 ΟΔΔΑ – Οικουμενικής Διακήρυξης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου),

(β) των περιουσιακών δικαιωμάτων του, όπως είναι η απώλεια των αποδοχών του, η απώλεια των εισοδημάτων από την επιχείρηση του, η απώλεια της ίδιας της επιχείρησής του, η απώλεια του ιδιόκτητου εμπορικού καταστήματός του (άρθρο 17 παρ.2 Σ και άρθρο 17 ΟΔΔΑ),

(γ) του ανθρώπινου δικαιώματος να έχει ένα βιοτικό επίπεδο «ικανό να εξασφαλίσει την ευημερία και την υγεία τη δική του και της οικογενείας του» (άρθρο 25 ΟΔΔΑ).

Ο Διεθνής Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO), σε Έκθεσή του, έχει συμπεριλάβει τις συνέπειες των υψηλών επιπέδων πείνας και απώλειας των μέσων διαβίωσης εξαιτίας προϋπάρχουσας κρίσης, όπως είναι η περίπτωση της Ελλάδας. Τα περιοριστικά μέτρα κατά του κορωνοϊού έχουν καταστροφικές συνέπειες στην αγροτική παραγωγή, στη διατροφική αλυσίδα και οδηγούν στην καταστροφή εθνών και των ανθρώπινων κοινοτήτων τους.

– Ο εγκλεισμός στερεί από τον καθένα Έλληνα το ανθρώπινο δικαίωμα προστασίας της υγείας του κατά τις διατάξεις του άρθρου 5 παρ 1 Σ, της ιατρικής περίθαλψης  (άρθρο 25 ΟΔΔΑ) και το δικαίωμα προστασίας της ζωής (άρθρο 5 παρ.1 Σ).

Έτσι  στερείται την απαιτούμενη νοσοκομειακή, υγειονομική περίθαλψη  για χρόνιες προϋπάρχουσες παθήσεις, όπως  για επεισόδια καρδιαγγειακά, για ισχαιμική καρδιοπάθεια, για  καρκίνο πνεύμονα – παγκρέατος – ορθοκολικό, για διαβήτη και για χρόνιες παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος. Κατά τον καθηγητή Ι. Ιωαννίδη, ο εγκλεισμός δημιουργεί  αιτίες παθήσεων-νοσημάτων και θανάτων, που οφείλονται σε καθυστέρηση προγραμματισμένων θεραπειών, τη δημιουργία οξέων προβλημάτων υγείας (πχ επεισόδια εγκεφαλικά), διατάραξη προληπτικής  ή άλλης ιατρικής φροντίδας, δημιουργεί  συνθήκες  ανάστροφής προστασίας, αυτοκτονίες λόγω  κατάθλιψης και άγχους ιδιαίτερα σε ηλικίες 18-24 ετών, αύξηση βίας, πείνας, δημιουργία φυματίωσης για τα επόμενα πέντε χρόνια, παιδικά νοσήματα που σχετίζονται με ανεργία και φτώχεια, αύξηση  κατανάλωσης αλκοόλ, χαμηλή σωματική άσκηση, απώλεια επιπέδου υγιεινής ζωής. Επίσης κατά τον καθηγητή Ι. Ιωαννίδη  «θυσιάζουμε ζωές, θυσιάζουμε το 90% του πληθυσμού για το 10%, θυσιάζουμε υγιή παιδιά, ενήλικες, ηλικιωμένους, από λανθασμένα μέτρα. Κλείνουμε μέσα ανθρώπους που έχουν πιθανότητα 1 στο 1.000.000 να πεθάνουν και δεν έχουμε δεδομένα για πιθανότητα θνητότητας ανθρώπων 1 στους 4».  Κατά τον George  P. Chrousos, καθηγητή παιδιατρικής και ενδοκρινολογίας, «ο εγκλεισμός προκαλεί ένα συνεχές χρόνιο στρες με συνέπεια το φόβο και το θυμό. Το στρες επηρεάζει την ανάπτυξη του παιδιού, επιταχύνει τη γήρανση, επηρεάζει την ποιότητα ζωής, δημιουργεί κοινωνική ανισότητα». Έχει προκαλέσει αύξηση βίας κατά 40%, σεξουαλικές επιθέσεις μέσω διαδικτύου, διαδικτυακό εκφοβισμό, αύξηση αυτοκτονικών τάσεων-αυτοκτονικού ιδεασμού στους εφήβους, αύξηση θυμού, φόβου, μοναξιάς, βλ. Στέφανος Αλεβίζος (ψυχολόγος στο Χαμόγελο του Παιδιού), Ιωάννης Κούτρας (Αντιπρ. Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσ/νίκης), Κλινική Παιδοψυχιατρικής του Ιπποκράτειου Θεσ/νίκης κλπ.

Επίσης, σύμφωνα με νέα παγκόσμια μελέτη, στους Έλληνες υπάρχει τριπλάσια αύξηση άγχους, θυμού, μοναξιάς σε σχέση με πολίτες άλλων χωρών, από άλλους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς.

Είναι αξιοσημείωτο ότι τώρα συμβαίνει περαιτέρω επιδείνωση της υγείας και δημιουργία αιτιών θανάτου των Ελλήνων από τον εγκλεισμό, όταν κατά την πρόσφατη έκθεση της ΕΕ (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η κατάσταση της Υγείας στην ΕΕ, ΕΛΛΑΔΑ, Προφίλ Υγείας 2019):

-η «οικονομική κρίση» της Ελλάδας  είχε αισθητό αντίκτυπο στην υγεία του ελληνικού πληθυσμού και η πολιτική συγκράτησης των δημόσιων δαπανών για την υγεία μείωσε το ποσό σε 1.623 ευρώ ανά άτομο, αρκετά κάτω από τον μέσο όρο της ΕΕ,

–οι παραπάνω χρόνιες παθήσεις είναι οι  κυριότερες αιτίες θανάτου στην Ελλάδα κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες

–Ο προληπτικός έλεγχος για θεραπεύσιμες αιτίες θανάτου όπως ο προσυμπτωματικός έλεγχος για θεραπεύσιμο καρκίνο, δεν είναι συστηματικός με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ανισότητες σε επίπεδο προληπτικού ελέγχου

– Η εστίαση της προσοχής του συστήματος υγείας στην πρόληψη και την αποτελεσματική θεραπεία θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση των αποτρέψιμων θανάτων με την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας

-τα επίπεδα θνησιμότητας παραμένουν κάτω από τον μέσο όρο της ΕΕ,

– η αύξηση θνησιμότητας οφείλεται στις  αδυναμίες περίθαλψης όσον αφορά τις χρόνιες παθήσεις

– η ψυχική υγεία, εκπεφρασμένη σε ποσοστά αυτοκτονιών και επίπεδα σοβαρής κατάθλιψης, έχει επιδεινωθεί

– περισσότεροι από δύο στους πέντε θανάτους μπορούν να αποδοθούν σε συμπεριφορικούς παράγοντες κινδύνου: καπνίσματος (ενεργητικό κα παθητικό), παχυσαρκία, διατροφικούς κινδύνους, κατανάλωση αλκοόλ και  χαμηλή σωματική δραστηριότητα

– τα υψηλά επίπεδα υπερβολικού βάρους και παχυσαρκίας, ιδίως στα παιδιά, αποτελούν σοβαρό πρόβλημα δημόσιας υγείας. Αυτά τα υψηλά ποσοστά τόσο στα παιδιά όσο και στους ενηλίκους, οφείλονται εν μέρει στην κακή διατροφή και στη χαμηλή σωματική δραστηριότητα! Τώρα με τον εγκλεισμό τα παιδιά μας στερούνται την ήπια σωματική δραστηριότητα σε καθημερινή βάση όπως και όλοι οι υγιείς ενήλικες!

Εμείς αναγκαζόμαστε με τον παρατεταμένο εγκλεισμό, σύμφωνα με τα παραπάνω επιστημονικά δεδομένα, να  γίνουμε αυτουργοί ή συναυτουργοί για να προκαλέσουμε βλάβη στη υγεία και να δημιουργήσουμε αιτίες απώλειας ζωής, της ιδικής μας, των παιδιών μας και των συνανθρώπων μας.

Έτσι αναστέλλεται η εφαρμογή της συνταγματικής διάταξης για προστασία του δικαιώματος για σεβασμό και προστασία της αξίας του ανθρώπου( άρθρο 2 Σ) και για προστασία της ζωής, της υγιεινής ζωής (άρθρο 5). Επίσης δεν εφαρμόζεται η αρχή του κοινωνικού κράτους και του κράτους δικαίου.

– Έχουμε στερηθεί το δικαίωμα να συνερχόμαστε ήσυχα αν και δεν έχει κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση πολιορκίας και δεν «επίκειται κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια» (άρθρο 48 και 11 Σ).

– Η άσκηση αυτού του πολιτικού δικαιώματος έχει αρθεί με συνέπεια να μην εκφράζεται η θέληση του λαού και οι κρατούντες να μας εξαναγκάζουν με τους καταθλιπτικούς μηχανισμούς τους «να θέλουμε ότι αυτοί θέλουν». Κατά τον αείμνηστο καθηγητή Α. Μάνεση «η ελευθερία εκείνων μόνο που συμφωνούν, για τους κατόχους της εξουσίας και των οπαδών της δεν είναι ελευθερία. Η ελευθερία είναι η ουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος… πρέπει να είναι αδιαίρετη η ελευθερία αυτών που συμφωνούν και η ελευθερία αυτών  που διαφωνούν».

– Η συνταγματική προστασία του δικαιώματος της προσωπικής ασφάλειας (άρθρο 6 Σ) έχει αρθεί, εφόσον τα κρατικά όργανα επέβαλλαν και επιβάλλουν την εφαρμογή αυτής της παραβίασης των ατομικών ελευθεριών με την επιδιωκόμενη παράνομη πράξη του εγκλεισμού με παράνομα μέτρα καταναγκασμού, όπως: αυθαίρετες διώξεις, συλλήψεις εκ μέρους κρατικών οργάνων κατά κατάχρηση δικαιώματος χωρίς να τηρηθεί η νόμιμη διαδικασία, επίθεση για πρόκληση έντονου σωματικού πόνου – βασανιστήριου και σωματικής κάκωσης, άσκηση βίας, απειλής χρήσης βίας, χρήση βίας (σωματικής, ψυχικής, οικονομικής), ρίψη  χημικών – δηλητηρίων όπως συνέβη στις 17/11/2020. Επίσης υφιστάμεθα την επιβολή εξοντωτικών οικονομικά διοικητικών προστίμων, παρότι είμαστε οι επί δεκαετία φτωχοποιημένοι Έλληνες. Όλα αυτά τα μέτρα καταναγκασμού, συνιστούν βασάνους, που απαγορεύονται και τιμωρούνται σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 7 και 2 Σ.

– Το πρόστιμο των 300 ευρώ που επέβαλε η κρατική εξουσία, ισοδυναμεί με το μηνιαίο μισθό, σύνταξη ή επίδομα και για τους «ευνοημένους» με το μισθό ή με την σύνταξη ενός δεκαπενθημέρου! Εξαναγκαζόμαστε να ζητάμε άδεια και να περιμένουμε την έγκριση των κρατικών οργάνων για να μετακινηθούμε από το σπίτι μας σε 6 συγκεκριμένους τόπους, προσδιορισμένους χωροταξικά και με συγκεκριμένη χρονική διάρκεια.

Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η επιβολή εξοντωτικών πρόστιμων στους  φτωχοποιημένους μικρομεσαίους αγρότες, που μαζεύουν τη παραγωγή τους, όταν ο  FAO συνιστά στα κράτη-μέλη να βοηθήσουν τη παραγωγή, συλλογή και διανομή αγροτικών προϊόντων από τους μικρομεσαίους αγρότες για την αντιμετώπιση της πείνας και της φτώχειας, που δημιουργούν τα κρατικά μέτρα κατά του ιού.

Όλα αυτά τα μέτρα καταναγκασμού προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, βλάπτουν  την υγεία και την ζωή των Ελλήνων. Υπερβαίνουν δε τα νόμιμα όρια άσκησης κρατικού καταναγκασμού, διότι το Σύνταγμά μας περιλαμβάνει τα όρια άσκησης κρατικού καταναγκασμού, που ασκεί η κρατική εξουσία με τους μηχανισμούς της για τη στέρηση των παραπάνω δικαιωμάτων.

Οι κρατικοί μηχανισμοί, μας επιβάλουν τώρα, όπως και στον πρώτο εγκλεισμό – κοινωνική αποστασιοποίηση, να ζούμε καθημερινά και για μεγάλη χρονική διάρκεια εναντίον της ανθρώπινης φύσης, διότι ο άνθρωπος είναι όν κοινωνικό.

Ο εγκλεισμός, η κοινωνική αποστασιοποίηση, δεν έχει επιστημονική θεμελίωση ότι σώζει ζωές, κατά την πλειοψηφούσα άποψη της επιστήμης. Κατά το καθηγητή  Ι. Ιωαννίδη  ο εγκλεισμός δεν είναι  αναγκαίος, δεν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα – επιστημονικές μελέτες  για την αναγκαιότητα  του. Τα  μαθηματικά μοντέλα, που χρησιμοποιήθηκαν  για την επίδοση του πρώτου  λοκντάουν , απέδειξαν ότι δεν έσωσε καμία ζωή. Επίσης έχει υποστηρίξει ότι δεν αποτελεί αναγκαίο μέτρο για τη προστασία ευπαθών ομάδων και ότι  θυσιάζουμε ζωές χωρίς αυτή η θυσία να είναι αναγκαία!

Από τα παραπάνω προκύπτει τόσο η  έλλειψη θεμελίωσης σε επιστημονικά δεδομένα  όσο και η έλλειψη νομικής βάσης ή της απαιτουμένης νομικής θεμελίωσης στις  διατάξεις του ελληνικού Συντάγματος και στις αρχές δικαίου, για την άρση άσκησης σε όλόκληρη την ελληνική επικράτεια ή σε ένα τμήμα της των κυριοτέρων ατομικών ελευθεριών -δικαιωμάτων, διότι  η χώρα μας δεν έχει κηρυχθεί σε κατάσταση πολιορκίας. Αυτές οι ατομικές ελευθερίες περιελήφθησαν  καταρχήν στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και  στο Προοίμιο της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΟΔΔΑ) ως παναθρώπινα αιτήματα όλων των λαών και όλων των ηγετών των εθνών, μετά την ολοκληρωτική καταδυνάστευση των ανθρώπων προ του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, για να απαλλαγούν από τον φόβο και την ανάγκη. Ελευθερία από το φόβο σημαίνει ελευθερία από κάθε πίεση, κυρίως πολιτική και οικονομική πίεση. Ελευθερία από την ανάγκη σημαίνει δημιουργία τέτοιων οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών ώστε το άτομο και η οικογένεια του να μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια.

Συνεπώς ο εγκλεισμός μας δεν έχει νομική θεμελίωση στην ΟΔΔΑ, ούτε στις διατάξεις του άρθρου 15 της ΕΣΔΑ, του άρθρου 5 του Διεθνούς Συμφώνου Ατομικών Πολιτικών Δικαιωμάτων καθώς και σε ένα σύνολο άλλων διεθνών και ευρωπαϊκών κανόνων και θεμελιωδών αρχών δικαίου (ισότητας πολιτών, αναλογικότητας, μη διακρίσεως, λαϊκής κυριαρχίας – αυτοδιάθεσης, μη κατάχρησης δικαιώματος του κράτους, κράτους δικαίου, ασφάλεια δικαίου).

Ο παρατεταμένος εγκλεισμός ολόκληρου του ελληνικού πληθυσμού σε ολόκληρη την επικράτεια, που θυσιάζει ζωές, προκαλεί βλάβη στη σωματική και ψυχική υγεία των Ελλήνων, οδηγεί ομάδες Ελλήνων σε αδυναμία επιβίωσης, ελέγχεται για τη νομική θεμελίωση του εγκλήματος της γενοκτονίας των Ελλήνων, όπως προβλέπεται στις διατάξεις του άρθρου 2 της Σύμβασης για τη πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος της γενοκτονίας. Το έγκλημα της γενοκτονίας συντελείται όταν διενεργούνται πράξεις από πρόθεση, που προκαλούν θάνατο, σοβαρή βλάβη της σωματικής ακεραιότητας, υποβολή ομάδας ανθρώπων σε συνθήκες διαβίωσης, που μπορούν να επιφέρουν πλήρη ή μερική καταστροφή μιας ομάδας ανθρώπων.

Όσοι διενεργούν τη γενοκτονία ή απόπειρα γενοκτονίας ή συνέργεια σε γενοκτονία, μία από τις  αναφερόμενες πράξεις στο άρθρο 3, ευθύνονται και τιμωρούνται είτε είναι κυβερνώντες είτε υπάλληλοι είτε ιδιώτες , σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 4 της παραπάνω Σύμβασης.

Επίσης κατά τις διατάξεις 41 παρ.3 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΧΘΔΑ της Ε.Ε.), κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην αποκατάστασης της ζημίας εκ μέρους της ΕΕ που προξένησαν τα θεσμικά όργανα της ΕΕ κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, κατά τις γενικές αρχές δικαίου που είναι κοινές σε όλα τα κράτη μέλη.

Όλοι έχουμε και κυρίως όλοι οι επαγγελματίες και εργαζόμενοι, αγώγιμη αξίωση αποζημίωσης για την ανεπανόρθωτη ζημία που υφιστάμεθα καθημερινά από όλα τα κρατικά όργανα, που παράνομα μας ζημιώνουν με την παράνομη πράξη της στέρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας μέσω του εγκλεισμού.

Από όλα τα παραπάνω, καταλήγουμε ότι ο εγκλεισμός είναι παράνομη πράξη, προβλέπεται ευθύνη, τιμωρία και αποζημίωση όταν λειτουργεί η Δικαστική Εξουσία στο όνομα του ελληνικού λαού!

Η Κέρη Π. Μαυρομμάτη είναι Δρ. Διεθνούς Δικαίου, Δικηγόρος, μέλος του ΕΠΑΜ. Το παρόν άρθρο της προδημοσιεύτηκε στη σελίδα της στο Facebook «O Λόγος της Κέρης Μαυρομμάτη».