“Ανοικτή” Επιστολή προς την Κυρία Μαρία Καρυστιανού

10 Ιουνίου 2025 8:48 ΠΜ

ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΛΛΑΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ (Ε.ΠΑ.Μ.)

ΤΟΜΕΑΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Κυρία Καρυστιανού:

Με απόλυτο σεβασμό και συναίσθηση ευθύνης, τόσο προς το πρόσωπό σας όσο και προς όλους τους γονείς, συγγενείς και φίλους, που στερήθηκαν ανθρώπους τους εντελώς άδικα -αλλά με ευθύνη κάποιων-, απευθύνουμε την παρούσα δημόσια:

– όχι για να πούμε πράγματα που ήδη καλύτερα από τον καθένα γνωρίζετε και που πολλά από αυτά είναι ήδη καταγεγραμμένα στο “συλλογικό υποσυνείδητο”
– όχι για να εκμεταλλευτούμε πολιτικά το γεγονός και να το πάμε “εκεί που θέλουμε”
– πολύ περισσότερο όχι για να κάνουμε τους “έξυπνους” (έχει ήδη αρκετούς ο Τόπος)

αλλά:

– γιατί ανυποχώρητα υπερασπιζόμαστε τα δίκαια τα Ελληνικού Λαού και της Πατρίδας,
– γιατί ανυποχώρητα υπερασπιζόμαστε τη λειτουργία του Δημοκρατικού Πολιτεύματος της Χώρας και όπως αυτό εγκαθιδρύεται με το Σ/75,
– γιατί μοναδικό ανάχωμα στις αυθαιρεσίες των Εξουσιών, είναι η Δικαιοσύνη, φτάνει “η προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία του Δικαστή”, να είναι πραγματικές, ζώσες και ενεργές, όπως προβλέπει το Σύνταγμά μας αλλά και τιμωρεί ο ποινικός νόμος σε περίπτωση αλλοίωσης, αδρανοποίησης ή κατάλυσης της ισχύος τους
– και γιατί, συνεχώς και αόκνως, ήδη από την επαύριον του εγκλήματος, αναδεικνύουμε τα αίτιά του και τους υπεύθυνους.

Στα Τέμπη, 28 Φεβρουαρίου 2023, σταματάει ο νους· αρνείται να δώσει εξηγήσεις. Εν τούτοις, πρέπει να μπούμε σ’ αυτήν τη “βάσανο”, αν θέλουμε, στο μέτρο του ανθρωπίνως δυνατού, να αποκλείσουμε την πιθανότητα να ξανασυμβούν τα ίδια. Η απώλεια 57 ανθρώπινων ζωών, κυρίως νέων παιδιών, των παιδιών μας, αλλά και οι σωματικές βλάβες και τα επακόλουθά τους, κοντά 100 συμπολιτών μας -πολλών απ’ αυτές βαριές-, δεν είναι το αποτέλεσμα συνάθροισης συμπτώσεων, “ατυχών περιστατικών” και “ανθρωπίνων λαθών”, αλλά το αποτέλεσμα ενός εγκλήματος με τη “σφραγίδα” του Πολιτικού Προσωπικού, που με σφετερισμό των εξουσιών του και συνεχείς εξαπατήσεις, κυβερνά τη Χώρα από το 2010 έως σήμερα. Και επειδή πρόκειται για έγκλημα, αν δεν οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη οι υπαίτιοι, ΟΛΟΙ, το έγκλημα, θα επαναληφθεί, γιατί η ατιμωρησία μπολιάζει με περαιτέρω θρασύτητα τις Εξουσίες, που έτσι κι’ αλλιώς στη Χώρα μας, δρουν εντός ενός “κλωβού προστασίας”, απαράδεκτου για το Δημοκρατικό μας Πολίτευμα.

Είναι “κοινός τόπος” πως:

Δε νοείται, επί 12 και πλέον λεπτά δυο αμαξοστοιχίες, μια επιβατική που μεταφέρει ανθρώπινες ζωές και μια εμπορευματική, να κινούνται αντίθετα στην ίδια γραμμή και ενώ υφίσταται διπλή, ανόδου και καθόδου. Αν, για τον οποιοδήποτε λόγο, λειτουργεί μόνο μια γραμμή, ακινητοποιείται σε σταθμό η εμπορική, μέχρι να περάσει η επιβατική· ακινητοποιούνται όλες με την ίδια κατεύθυνση και τανάπαλιν. Προτεραιότητα έχουν οι ανθρώπινες ζωές και όχι οι χρόνοι, οι πληρωμές ασφαλίστρων από τις καθυστερήσεις εμπορευμάτων, η ροή των δρομολογίων και οι “εντυπώσεις” που δημιουργούνται από την “επιτυχή” έκβασή τους, λόγω τάχα αναβάθμισης των σιδηροδρόμων επειδή “πέρασαν στον ιδιώτη”.
Δε νοείται, σε κάθε περίπτωση, να μην υφίσταται και να μην λειτουργεί τηλεδιοίκηση και φωτοσήμανση, που αν υπήρχαν και λειτουργούσαν, τα έστω “κατ’ ανάγκη” ή κατά παράβαση αντίθετα κινούμενα τραίνα, θα είχαν σταματήσει σε απόσταση τουλάχιστον 500 μέτρων μεταξύ τους.
Δε νοείται, σε κάθε περίπτωση, να μην υφίσταται και να μην βρίσκεται σε λειτουργία “αυτόματο σύστημα ακινητοποίησης τραίνων” και ενώ υπάρχει τέτοιο σύστημα (ETCS) που ακινητοποιεί αυτόματα το τραίνο -ανεξαρτήτως βούλησης και ενεργειών μηχανοδηγού και σταθμάρχη- όταν το σύστημα διαπιστώσει αντίθετη κίνηση στην ίδια γραμμή ή οποιοδήποτε άλλο εμπόδιο.
Δε νοείται το οργανόγραμμα του ΟΣΕ να προβλέπει 2.100 θέσεις εργασίας/ευθύνης, αλλά να απασχολούνται μόλις 650.

Τα προφανή, λοιπόν, ερωτήματα που αναδύονται, έχουν ως εξής:

Ποιος έπρεπε να μεριμνήσει και να πληρώσει για όλα αυτά;
Γιατί δεν το έκανε;
Η συνήθης ψεύτικη δικαιολογία της “φτωχής και ανήμπορης Ελλάδας”, αρκεί;
Οι μέχρι τότε πληροφορίες “τι έλεγαν”;
Γιατί τελικά “λειτουργούν” με αυτόν τον τρόπο τα “ελληνικά” τραίνα;

Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ ιδρύθηκε το 2005 ως θυγατρική του ΟΣΕ, με σκοπό την παροχή υπηρεσιών μεταφοράς επιβατών και εμπορευμάτων. Το 2007 ολοκληρώθηκε η διαδικασία απόσχισής της από τον ΟΣΕ με την εταιρεία να αναλαμβάνει τη λειτουργία και εκμετάλλευση όλων των μεταφορών με την απορρόφηση και της Proastiakos[1]. Μ’ άλλα λόγια, επήλθε ένας παράδοξος διαχωρισμός υποδομών και σιδηροδρομικών υπηρεσιών: Ο Φορέας που έχει τα τραίνα και εκμεταλλεύεται τη μεταφορά επιβατών και εμπορευμάτων, δεν έχει υποχρέωση να συντηρεί, να βελτιώνει και να επαυξάνει τις υποδομές του δικτύου. Γραμμές, φωτεινή σηματοδότηση, ηλεκτρονικά συστήματα και υπηρεσίες που ρυθμίζουν την κίνηση των τραίνων, αλλά και πάσης φύσεως υποδομές που είναι αναγκαίες για να κινηθούν τα τραίνα με ασφάλεια, δεν πληρώνονται από το Φορέα που έχει τα τραίνα και εισπράττει το αντίτιμο των πάσης φύσεως κομίστρων, το ύψος των οποίων και καθορίζει μόνος του καταβάλλοντας ένα τέλος για τη χρήση του δικτύου, αλλά από το Φορέα που έχει τις γραμμές. Και αυτό, τη στιγμή που ενώ το τυχόν νέο τροχαίο υλικό είναι υποχρέωση του ενός Φορέα, οι εγκαταστάσεις που θα το στηρίζουν για να λειτουργήσει σωστά και με ασφάλεια είναι υποχρέωση του άλλου. Το τελευταίο, καταρχάς, φαίνεται να μη δημιουργεί προβλήματα, φτάνει και οι δύο Φορείς να ανήκουν στο ίδιο ιδιοκτησιακό καθεστώς, να μοιράζονται από κοινού τα έσοδα και τις πάσης φύσεως ωφέλειες από τη λειτουργία του σιδηρόδρομου, οι δε διοικήσεις τους να συνεργάζονται. Ένα ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ που θα το τοποθετήσεις στο ΔΙΚΤΥΟ, πρέπει να εγκατασταθεί και στα τραίνα, να συνεργάζεται μ’ αυτά. Και εδώ, αρχίζει το ΧΑΟΣ: Ποιος, πότε και πώς το επιλέγει; Ποιος πληρώνει για την εγκατάσταση στα τραίνα και ποιος για το δίκτυο; Ποιος και πώς συντονίζει την εγκατάσταση, τη λειτουργία και τη συντήρησή του;

Το 2008 η κυριότητα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ βρισκόταν στο Ελληνικό δημόσιο. Τον Απρίλιο του 2013, σε εκτέλεση “υποχρέωσης” του 2^ου Μνημονίου (που κι’ αυτό, όπως και τα άλλα δύο, το 1^ο και το 3^ο, έχουν εγκαθιδρυθεί με εσχατοπροδοτικό τρόπο, ήτοι: παρότι πρόκειται για διεθνείς συμφωνίες, δεν κυρώθηκαν με νόμο από την Ελληνική Βουλή, αλλά εξουσιοδοτήθηκε ο υπουργός οικονομικών να τα υπογράψει με τους δανειστές, οπότε και μόνο -από και με- την υπογραφή του τέθηκαν σε ισχύ, και μάλιστα υπερτερώντας κάθε άλλου τυπικού νόμου, αφού πρόκειται για διεθνείς συμφωνίες τάχα νόμιμα υιοθετημένες κατά τη Συνταγματική τάξη της Χώρας), το σύνολο των μετοχών της εταιρείας περιήλθε κατά πλήρη κυριότητα στο ΤΑΙΠΕΔ. Το μετέπειτα ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ, το οποίο απορρόφησε το ΤΑΙΠΕΔ, το 2017, πούλησε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ στον όμιλο Ferrovie dello Stato που ανήκει στο Ιταλικό Δημόσιο, αντί 45 εκατομμυρίων ευρώ (“να πάρουν κάτι και οι Ιταλοί” -όπως είπε και ο Σόϊμπλε- και ενώ μιλάμε για πάνω από 1.100 λειτουργικά οχήματα, μηχανές και βαγόνια), ποσό από το οποίο, το μισό τουλάχιστον, το παρέδωσε απευθείας στους “δανειστές” της Χώρας, καθόσον γι’ αυτό ιδρύθηκε το ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ με το 3^ο Μνημόνιο και αυτή τη δουλειά κάνει με το δημόσιο εθνικό πλούτο που διαχειρίζεται. Συγχρόνως, η Ferrovie dello Stato, συνεχίζει να λαμβάνει κατ’ έτος 50 εκατομμύρια ευρώ “επιδότηση” από το Ελληνικό Δημόσιο, επιδότηση που μέχρι τη στιγμή που δινόταν στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, είχε κριθεί παράτυπη από την ΕΕ.

Την 1η Ιουλίου 2022 η εταιρεία μετονομάζεται από ΤΡΑΙΝΟΣΕ στη σημερινή Hellenic Train Α.Ε. Σ’ αυτήν εργάζονται περίπου 650 άτομα. Στον ΟΣΕ, 750, μαζί με το διοικητικό του προσωπικό, και ενώ το νέο περιορισμένο οργανόγραμμά του είναι 2.100 θέσεων. Το 2000, ο ενιαίος ΟΣΕ, απασχολούσε περί τα 12.000 άτομα. Οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες έχουν υπερδιπλάσιο προσωπικό ανά χιλιόμετρο δικτύου από την Ελλάδα. Τα τέσσερα (4) τραίνα που φέρνει η Hellenic Train Α.Ε, τα ETR-470, είναι κατασκευής 1993-1996.

Στις 24.01.2022 και 28.07.2022 το μεγαλύτερο τμήμα του σιδηροδρομικού δικτύου “καταρρέει”. Από τον Αύγουστο έως και τον Οκτώβριο του 2022 σημειώνονται τρεις εκτροχιασμοί τραίνων: δύο στην Τιθορέα και ένας στο Λιανοκλάδι. Οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ, καλούν συνεχώς τους “ιθύνοντες” να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα. Φτάνουν στο σημείο, στις 31.10.2022, να στείλουν εξώδικη επιστολή τους στον ΟΣΕ, στη Hellenic Train, προσωπικά στον Υπουργό Μεταφορών και Υποδομών, Κώστα Αχ. Καραμανλή, αλλά και στη Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων, με την οποία: περιγράφουν λεπτομερώς συγκεκριμένες παθογένειες της λειτουργίας του σιδηρόδρομου επισημαίνοντας για πολλοστή φορά τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν, επιβάτες και εργαζόμενοι. Διαπιστώνουν: την κακή κατάσταση της σιδηροδρομικής υποδομής, την έλλειψη συντήρησής της, τη μη λειτουργία φωτοσημάτων και τηλεδιοίκησης, τη μη λειτουργία συστήματος ETCS, τη μη λειτουργία τηλεματικής στους σταθμούς, το κλείσιμο των σταθμών σε περιφερειακές πόλεις λόγω έλλειψης σταθμαρχών. Επιπλέον, αναφέρουν ότι εδώ και 15 χρόνια δεν λειτουργούν συστήματα ασφαλείας και φωτισμού στις σήραγγες του προαστιακού στην Αθήνα, ότι δεν υπάρχει δυνατότητα επικοινωνίας όταν το τραίνο είναι μέσα σε τούνελ, κ.α. Ο πούρος, πλέον, Μνημονιακός ΟΣΕ τους χλευάζει, τους απαξιώνει και εμμέσως τους απειλεί, “εξωδίκως και εγγράφως”.

Και μέσα σ’ όλα αυτά, μόλις δυο μήνες πριν, τον Ιούλιο του 2022, επί υπουργίας Κώστα Αχ. Καραμανλή, συνάπτεται νέα συμφωνία, βάσει της οποίας η Hellenic Train ΑΕ, προβλέπεται να λαμβάνει για τα επόμενα 15 χρόνια, 50-62 εκατ. ευρώ ετησίως, ως αποζημίωση για την εκτέλεση δρομολογίων σε “άγονες γραμμές”, που ως τέτοιες χαρακτηρίζονται σχεδόν όλες. Παράλληλα, με τη νέα σύμβαση, η εταιρεία απαλλάσσεται από το σύνολο των επενδύσεων που ήταν υποχρεωμένη να προβεί με βάση την αρχική σύμβαση, καθώς η επένδυση μειώνεται από τα 645 στα 62 εκατ. ευρώ. Επιπλέον, η Hellenic Train ΑΕ, καθυστερεί τα μισθώματα για τη χρήση των τραίνων που ανήκουν στη ΓΑΙΑΟΣΕ, όπως και τα τέλη χρήσης του σιδηροδρομικού δικτύου του ΟΣΕ. Η ξένη εταιρεία οφείλει συνολικά 160 εκατ. ευρώ στο Ελληνικό Δημόσιο: 100 εκατ. στον ΟΣΕ και 60 εκατ. στη ΓΑΙΑΟΣΕ.

Πριν λοιπόν αρχίσει η συζήτηση για το “ανθρώπινο λάθος” που “μπορεί” να οδήγησε στο έγκλημα/δυστύχημα, περίπτωση πολύ βολική για το πολιτικό προσωπικό που κυβερνά τη Χώρα από το 2010 έως σήμερα, έχει γίνει ορατό ότι πρέπει να αναζητήσουμε αν υπήρξε προηγούμενο “λάθος” που όχι μόνο επέτρεψε, αλλά επέβαλλε να συμβεί το επόμενο. Και για τους “βιαστικούς”: προφανώς και δεν φταίει ο κατασκευαστής όπλων γιατί εγώ μ’ ένα πιστόλι πυροβολώ και θανατώνω έναν άνθρωπο. Φταίει, όμως, αν εγώ πυροβολώντας ένα άγριο ζώο που μου επιτίθεται, σκάσει το πιστόλι στα χέρια μου και σκοτωθώ τόσο εγώ όσο και οι διπλανοί μου. Εφόσον πιστόλι και φυσίγγια είναι ελαττωματικά, με ευθύνη του κατασκευαστή τους, οποτεδήποτε και αν τα χρησιμοποιήσω, θα σκοτωθούμε όλοι. Και το λιοντάρι, αν είμαι στη “ζούγκλα”, κάποτε θα έρθει. Και εδώ, ζούγκλα είναι μια κολοβή γραμμή, που αναγκαστικά χρησιμοποιείς: τα τραίνα έχουν εντολή να την χρησιμοποιούν, ακόμη και όταν μια από τις δύο της διπλής είναι εκτός λειτουργίας, ακόμη και όταν κινούνται αντίθετα σε μια γραμμή, και ενώ δεν υφίσταται κανένα μέσο που να μπορεί να αποτρέψει τη σύγκρουσή τους, γιατί το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΑΥΤΕΣ τις ΕΝΤΟΛΕΣ, αποφάσισε να μην εγκαταστήσει τέτοια. Όχι “αμέλησε”, ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ.

Το ότι ενεργήθηκε διαχωρισμός δικτύου και τραίνων, το ότι τα τραίνα χαρίστηκαν στο ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ των δανειστών, το ότι οι τελευταίοι τα ξεπούλησαν στους Ιταλούς για να πληρωθεί το “χρέος”, το ότι αφού χάρισαν τα τραίνα τα επιδοτούν και με 50 εκ. ευρώ δημόσιο χρήμα το χρόνο (με τις ευλογίες τώρα των δανειστών) αντί να τα διαθέσουν για την ΑΣΦΑΛΗ λειτουργία του σιδηροδρομικού δικτύου, το ότι απάλλαξαν και τον ιδιώτη (Hellenic Train ΑΕ) από υποχρεώσεις 600 εκ. ευρώ που θα έπρεπε να διαθέσει για τον εκσυγχρονισμό τους και την ασφαλή λειτουργία τους, το ότι δεν εισπράττει το Ελληνικό Δημόσιο και 160 εκ. που του χρωστούν τα ιδιωτικά πλέον τραίνα, είναι αποφάσεις του Πολιτικού Προσωπικού. Καταφανώς λάθος αποφάσεις· όχι όμως από “αμέλεια”, αλλά από επιλογή.

Η έννοια του ενδεχόμενου δόλου, συνίσταται στο ότι ενώ ενεργώ μια πράξη ή παράλειψη (αξιόποινη ή μη αδιάφορο), μπορεί εξ’ αυτής να επέλθει και ένα άλλο αποτέλεσμα, εγκληματικό, και εν τούτοις δεν απέχω από την αρχική πράξη ή παράλειψη, αποδεχόμενος το εγκληματικό αποτέλεσμα, δηλαδή “συμβιβάζομαι” με αυτό χάριν του επιδιωκόμενου σκοπού της πρώτης πράξης ή παράλειψης. Η αξιολόγηση περί του αν από την πρώτη πράξη που ενεργώ ή παραλείπω ενδέχεται να επέλθει το δεύτερο αποτέλεσμα, το εγκληματικό, καθορίζεται από τα χαρακτηριστικά της πρώτης σε σχέση με τα χαρακτηριστικά του αποτελέσματος. Για το αν η επικινδυνότητα της συγκεκριμένης πρώτης ενδέχεται να επιφέρει το συγκεκριμένο εγκληματικό αποτέλεσμα. Είναι παντελώς αδιάφορο αν απεύχομαι ή και δεν επιθυμώ να επέλθει. Αντικειμενική σημασία έχει το περιεχόμενο της πράξης, την οποία με απόφασή μου ενήργησα.

Το αν λοιπόν το Πολιτικό Προσωπικό δεν ήθελε ή απευχόταν να συμβεί ένα τέτοιο έγκλημα, ή στεναχωρήθηκε, ή “καταλαβαίνει τους γονείς” (που κανείς μας δεν μπορεί να τους καταλάβει), ή διέταξε “ανακρίσεις, έρευνες κλπ”, είναι παντελώς αδιάφορο. Πήρε τις αποφάσεις, τις υλοποίησε, γνώριζε ότι λόγω αυτών μπορεί να επέλθει θανατηφόρο δυστύχημα, και αποδέχθηκε την “περίπτωση”. Περαιτέρω, οι χαλκεύσεις, τα μπαζώματα, οι επεμβάσεις στη δικαιοσύνη, τα αλισβερίσια, τα ψέματα του πρωθυπουργού στον πρώην αρχηγό του ΠΟΤΑΜΙΟΥ (που αφού “μας κράτησε στην Ευρώπη” ξανακάνει τον δημοσιογράφο), ένα μόνο σκοπό έχουν: να μπερδέψουν· να συγκαλύψουν τα πραγματικά αίτια και έτσι και τους δημιουργούς των αιτίων, τους πραγματικά υπεύθυνους. Η αλήθεια όμως είναι μία: το νεοφιλελεύθερο μνημονιακό κράτος που διοικείται από τους ξένους δανειστές και τους τοποτηρητές τους, το ντόπιο Πολιτικό Προσωπικό, σκοτώνει· δεν δίνει “δυάρα τσακιστή” για τις ζωές μας. Διαβάλλει, διαιρεί, καμώνεται από τη μια ότι “υποφέρει” μαζί με τους γονείς και από την άλλη ότι “προσπαθεί να βελτιώσει τα πράγματα”, μέχρι “να έρθει η ώρα”, που με νέες εξαπατήσεις και πατώντας στη λήθη και στην “κόπωση”, να επιχειρήσει να κλέψει ξανά την ανοχή του κόσμου.

«Ας είναι τα “Τέμπη”, η αφορμή για να τελειώσουν όλα αυτά που ζούμε», όπως και εσείς κυρία Καρυστιανού, έχετε επισημάνει.

Αθήνα 10 Ιουνίου 2025

Φώτιος – Σπυρίδων Μαζαράκης, ΔΝ-δικηγόρος

Επικεφαλής Τομέα Δικαιοσύνης Ε.ΠΑ.Μ.

[1] Δίπλα στον ΟΣΕ και την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, υφίστανται επιπλέον: 1) από το 1996 η ΕΡΓΟΣΕ ως θυγατρική του ΟΣΕ, που είναι υπεύθυνη για την εκπόνηση μελετών, την προμήθεια υλικών, τη διαχείριση και πραγματοποίηση έργων επί του σιδηροδρομικού υλικού και τη διεξαγωγή απαλλοτριώσεων για την επέκταση της σιδηροδρομικής υποδομής. 2) από το 2001 η ΓΑΙΟΣΕ η οποία δραστηριοποιείται στον τομέα του κτηματολογίου και στη διαχείριση της ακίνητης περιουσίας του ΟΣΕ. Επιπλέον, στην ιδιοκτησία της βρίσκεται το σημαντικότερο κομμάτι του τροχαίου υλικού, μέρος του οποίου μίσθωσε στην μετέπειτα Hellenic Train.

Αφήστε ένα σχόλιο