Αίμα, δάκρυα και πόνο

του Φώτιου-Σπυρίδωνος Μαζαράκη

Αίμα, δάκρυα και πόνο·

σ’ αυτά, δεν θα πνιγεί μόνο ο Λαός μας αν δεν πάρετε ΤΩΡΑ τα μέτρα που πρέπει και μπορείτε, αλλά και ΕΣΕΙΣ. Το παραμύθι του “Δημοσιονομικού Συμφώνου” (που τίποτα δεν “συμφωνεί” και τίποτα δεν επιτάσσει αλλά απλώς “εύχεται”), όχι μόνο σταμάτησαν να το αφηγούνται ακόμη και αυτοί που το κατασκεύασαν, αλλά τώρα το αντιμάχονται κιόλας. Τα Μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις είναι παράνομες και έωλες από έποψη κάθε δικαίου (Ελληνικού, δικαίου ΕΕ και Διεθνούς) και δεν δεσμεύουν (εξάλλου, “βγήκαμε από τα Μνημόνια”, όπως υποστηρίζετε).

Η ΣΥΝΘΗΚΗ για τη ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ της ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ (ΣΛΕΕ) προβλέπει ότι “οι Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες μπορούν να εκτελούν, με ευθύνη τους, και άλλες λειτουργίες από αυτές που προβλέπει το καταστατικό του ΕΣΚΤ”, ενώ η ΕΚΤ, αν “διαπιστώσει” (δηλαδή εκ’ των υστέρων και υπό την προϋπόθεση της πλειοψηφίας των 2/3 του Διοικητικού της Συμβουλίου) ότι μια Εθνική Κεντρική Τράπεζα έχει αθετήσει υποχρέωσή της δυνάμει των Συνθηκών και του καταστατικού του Ευρωσυστήματος, μπορεί, απλώς, να προσφύγει στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απ’ την άλλη, όμως, ρητά ορίζεται ότι “oι εθνικές κεντρικές τράπεζες ευθύνονται σύμφωνα με το οικείο εθνικό τους δίκαιο” πράγμα που σημαίνει ότι: αναγνωρίζεται, συμβατικά και μέσω της ίδιας της ΣΛΕΕ, η πρωτοκαθεδρία του κάθε εθνικού δικαίου σχετικά με τη λειτουργία και τις ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ της κάθε Κεντρικής Εθνικής Τράπεζας, ακόμη και έναντι του Ενωσιακού. (4^ο ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΣΛΕΕ, άρθρα 14.4 και 35.3). Μ’ άλλη διατύπωση: τελικά, η Κεντρική σου Τράπεζα, ενεργεί με βάση το δικαιικό πλαίσιο που εσύ, ως χώρα και μέσω των συνταγματικών οργάνων σου, δημιουργείς. Και αυτό υφίσταται και λειτουργεί κατά τον ανωτέρω τρόπο γιατί, εν τέλει, καμία “ισχυρή χώρα” της ευρωζώνης (Γερμανία, Γαλλία κλπ), δεν ήθελε να απολέσει τον έλεγχο της Κεντρικής της Τράπεζας (από πού προέρχονται τα 600 δις ευρώ που “κόβει” η Γερμανία;)

Το Κράτος, λοιπόν, που στις Δημοκρατίες είναι “εργαλείο” στα χέρια του Λαού για την υπηρέτηση των συμφερόντων του, σε τέτοιες έκτακτες συνθήκες, όχι απλώς “μπορεί”, αλλά υποχρεούται να ενεργήσει· αλλιώς, απ’ τη μια η συνθήκη ειρήνευσης θα διαρραγεί, απ’ την άλλη, ένα “τέτοιο κράτος που αδρανεί ή αντιστρατεύεται τα συμφέροντα του Λαού”, δεν έχει λόγο ύπαρξης, τουλάχιστον στις Δημοκρατίες. Δημιουργήστε, λοιπόν, ΤΩΡΑ ρευστότητα και πιστώσεις προς εργαζόμενους και επιχειρήσεις. Καμιά επιχείρηση δεν πρέπει να κλείσει, όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να λαμβάνουν το 100% του μισθού τους. Στηρίξτε την παραγωγή και το βηματισμό της “ανταλλαγής”. Στηρίξτε κάθε τι που παράγεται στη χώρα. Κουρέψτε και διαγράψτε υπάρχοντα χρέη, ώστε να μπορέσει ο λαός να καταναλώσει και να επιβιώσει: αυτό, με τη σειρά του, θα στηρίξει και θα επαυξήσει την παραγωγή, θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, αλλά και θα αυξήσει τη φοροδοτική απόδοση όλων μας. Ο Ρούσβελτ (όχι ο Λένιν), εγγυήθηκε το 50% των στεγαστικών δανείων των δανειοληπτών, μείωσε τις δόσεις στο μισό, παρέπεμψε την αποπληρωμή του “στο απώτερο μέλλον” και εγγυήθηκε το Κράτος την πληρωμή (αυτού του 50%) μέσω της έκδοσης ενός ομολόγου. Και το ενεργητικό των τραπεζών δεν μειώθηκε (αν αυτή είναι η “αγωνία” σας, που στην ουσία είναι επίπλαστη) και ο κοσμάκης ανακουφίστηκε. Ο έλεγχος βασικών παραγωγικών δομών και υπηρεσιών πρέπει, “με τον έναν ή τον άλλο τρόπο”, να περάσει υπό Δημόσιο Έλεγχο. Στηρίζουμε, διευρύνουμε και επεκτείνουμε την παραγωγική δραστηριότητα της Χώρας, με κάθε μέσον, τρόπο και χρηματικό κόστος. ΤΩΡΑ είναι η ευκαιρία για την Ελλάδα μας.

Οι κουβέντες για “λεφτόδενδρα” που δεν υπάρχουν, ήταν πάντοτε ανόητες (λόγω εσκεμμένης αγνωσίας), είναι δε ήδη ξεπερασμένες “εκ του πράγματος”. Το αμήχανο, αλλά εν τούτοις βαρύγδουπο και επικίνδυνο “σημειωτόν” του κ. Πέτσα (και των ομοίων του), το μόνο που μπορεί να καταφέρει, είναι να κατακρημνίσει το ήδη ραγισμένο έδαφος που πατάμε όλοι μας. Πρέπει -και μπορούμε- να αποφύγουμε μια τέτοια εξέλιξη.

Ο Φώτιος-Σπυρίδων Μαζαράκης είναι Διδάκτωρ Νομικής, δικηγόρος – συγγραφέας και επικεφαλής του Τομέα Δικαιοσύνης του ΕΠΑΜ.