Η Γενοκτονία στη σημερινή Ελλάδα: Μια συνοπτική Μελέτη

του Γιώργου Γιαγκίδη

Ζούμε πια στο φουτουριστικό 1984 του Οργουελ, οι έννοιες χορεύουν σε σύγχυση και η γραμματεία τόσων αιώνων έχει εισέλθει στο κάτω σκονισμένο ντουλάπι, για να μπούμε σε μια σπείρα παραπληροφόρησης και κατακερματισμού της ορθής σκέψης.

Η Ελλάδα από το 2010 της έναρξης της μνημονιακής περιόδου, βιώνει μια τρομακτική οικονομικο-πολιτική εποπτεία, η οποία καιρό τώρα έχει μετατραπεί σε μια σκληρή κατοχή οικονομικού χαρακτήρα, που πλέον λαμβάνει και στρατιωτικό χαρακτήρα με την επέκταση του ΝΑΤΟ στη χώρα.

Οι δείκτες μιλούν από μόνοι τους:

1. Σε αριθμό άνω των 320.000 ατόμων μειώθηκε ο ελληνικός πληθυσμός λόγω μνημονίων, μετανάστευσης και θανάτων (ICAP, Ληξιαρχείο Ελληνικού Κράτους, Eurostat, 2018).
2. Σε αριθμό 33.812 ατόμων μειώθηκε ο πληθυσμός των Ελλήνων το 2018, καθαρά με τη μείωση των γεννήσεων (υπογεννητικότητα) και αύξηση των θανάτων (θνησιμότητας) στη χώρα, με μέσο όρο 24.015 ατόμων από το 2013 έως σήμερα (Ληξιαρχείο Ελληνικού Κράτους, 2018).
3. Άνω του 21,4% των Ελλήνων (ΕΛΣΤΑΤ, 2018) και άνω των 500.000 παιδιών (Unicef, 2017) ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας.
4. Άνω του 19% η επίσημη ανεργία στους Έλληνες και άνω του 43,2% στους νέους (ΕΛΣΤΑΤ, 2018). Φανταστείτε το πραγματικό ποσοστό, δίχως τεχνητές απομειώσεις.
5. Η χώρα μας μετά την οικονομική-πολιτική κατοχή παραδίδεται και στη στρατιωτική κατοχή, με την πλήρη ΝΑΤΟποίησή της (νέες βάσεις σε Αγχίαλο, Λάρισα, Αλεξανδρούπολη, Κάρπαθο κ.α.), βάφοντας τα χέρια μας με το αίμα των λαών του κόσμου.

Όμως η πιο βαθιά και ενδεικτική επίπτωση των μνημονίων, κάτι το οποίο αποσιωπάται πλήρως και θεωρείται ως θέμα non grata σχεδόν από όλα τα μέσα πληροφόρησης & πολιτικής, είναι αυτό της Γενοκτονίας στην Ελλάδα, που είτε μπορούμε να το ανιχνεύσουμε ή όχι, πρέπει αναγκαστικά να το θίξουμε, όπως επίσης να το μελετήσουμε.

Γενοκτονία
Η λέξη «γενοκτονία» επινοήθηκε για πρώτη φορά από τον Πολωνό δικηγόρο R. Lemkin το 1944 στο βιβλίο του «Η Εξουσία του Άξονα στην Κατεχόμενη Ευρώπη». Ο Lemkin ανέπτυξε τον όρο εν μέρει ως απάντηση στις ναζιστικές πολιτικές συστηματικής δολοφονίας του εβραϊκού λαού κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος, αλλά και ως απάντηση σε προηγούμενες περιπτώσεις ιστορικών στοχοθετημένων ενεργειών που αποσκοπούσαν στην καταστροφή συγκεκριμένων ομάδων ανθρώπων.

Αργότερα, ο Lemkin οδήγησε την εκστρατεία προκειμένου να αναγνωριστεί και να κωδικοποιηθεί η γενοκτονία ως διεθνές έγκλημα.

Ο 20^ος  αιώνας ονομάστηκε “αιώνας γενοκτονίας” λόγω του μεγάλου αριθμού περιπτώσεων γενοκτονίας κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου (Bartrop 2002: 522).

Η γενοκτονία αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά ως έγκλημα βάσει του διεθνούς δικαίου το 1946 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών (A/RES/96-I).

Η βασική διαφορά γενοκτονίας – εθνοκάθαρσης, έχει να κάνει με το ότι η γενοκτονία εμπεριέχει το στοιχείο της φυσικής εξόντωσης κάποιας ομάδας, ενώ η εθνοκάθαρση περισσότερο με τη μαζική εκδίωξη μιας ομάδας.

Σήμερα οι ευρέως αποδεκτές γενοκτονίες του 20ου αιώνα αποτελούν η γενοκτονία των Αρμενίων, το Ολοκαύτωμα από του Ναζί και η γενοκτονία στη Ρουάντα (Destexhe 1994: 4-5).

Ο Ο.Η.Ε για τη Γενοκτονία
Σκόπιμο είναι να δούμε πως χαρακτηρίζει και κρίνει τη γενοκτονία η Υπηρεσία Οργανισμού Hνωμένων Eθνών (ΟΗΕ) για την πρόληψη των γενοκτονιών και την υπευθυνότητα για προστασία:

Στην παρούσα σύμβαση, γενοκτονία σημαίνει οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις που διαπράττονται με πρόθεση να καταστραφούν, εν όλω ή εν μέρει, μια εθνική, εθνοτική, φυλετική ή θρησκευτική ομάδα.

Το άρθρο ΙΙ της Σύμβασης για τη γενοκτονία περιέχει ένα στενό ορισμό του εγκλήματος της γενοκτονίας, το οποίο περιλαμβάνει δύο (2) βασικά στοιχεία:

Ένα πνευματικό στοιχείο: η «πρόθεση να καταστρέψει κάποιος, εν όλω ή εν μέρει, μια εθνική, εθνοτική, φυλετική ή θρησκευτική ομάδα, ως τέτοια».

Ένα φυσικό στοιχείο, το οποίο περιλαμβάνει τις ακόλουθες πέντε (5) πράξεις:

1. Θανάτωση μελών της ομάδας.
2. Να προκαλέσει σοβαρές σωματικές ή πνευματικές βλάβες στα μέλη της ομάδας.
3. Να επιβάλλει σκόπιμα στην ομάδα συνθήκες ζωής που επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει.
4. Επιβολή μέτρων για την πρόληψη γεννήσεων εντός της ομάδας.
5. Βίαιη μεταφορά παιδιών της ομάδας σε άλλη ομάδα.

Σχόλιο: Παρατηρούμε λοιπόν πως στην υπόθεση της σημερινής Ελλάδας, οι πράξεις 3 & 4 εφάπτονται απολύτως ως προς τον ορισμό βάσει του ΟΗΕ. Σε ό,τι αφορά το 3 το βλέπουμε με τη βίαιη πολιτική «λιτότητας» που ωθεί το λαό σε εξαθλίωση και αδυναμία για τα προς το ζειν, και για το 4 με την υπέρβαση των θανάτων κατά δεκάδες χιλιάδες έναντι των γεννήσεων στην Ελλάδα, όπως θα δούμε πιο κάτω.

O J. Waller περί ανίχνευσης της γενοκτονίας
Ο Δρ James E. Waller είναι καθηγητής αναφορικά με το Ολοκαύτωμα και τη Γενοκτονία στο Keene State College, γνωστός διεθνώς για τον αγώνα και μελέτη στο συγκεκριμένο φαινόμενο.

Οικονομικές συνθήκες
Ο Waller αναφέρει πως τα κράτη με χαμηλά επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης είναι πιο πιθανό να έχουν προβλήματα, επειδή δημιουργούν χαμηλό κόστος ευκαιρίας προς μαζική βία, καθώς οι ζωές των πολιτών δεν αποτιμώνται τόσο όσο σε μια οικονομία που έχει υψηλά επίπεδα. Τα κράτη που ασκούν οικονομικές διακρίσεις, το κάνουν ώστε μια ομάδα ανθρώπων να έχει τη μεγαλύτερη οικονομική πρόσβαση, αναγκάζοντας την άλλη ομάδα να είναι άνεργη ή και να υπάρχουν οριζόντιες οικονομικές ανισότητες, όταν η οικονομία μιας χώρας βασίζεται σε ένα μικρό αριθμό ευκαιριών. Αυτές οι συνθήκες, με την προσθήκη υψηλών ποσοστών ανεργίας, εξωτερικού χρέους και ανεπίσημων οικονομιών, όπως οι αναπτυσσόμενες μαύρες αγορές, ενισχύουν τους παράγοντες κινδύνου για τη γενοκτονία.

Κοινωνικός κατακερματισμός
Κατά τον Waller o κοινωνικός κατακερματισμός μπορεί να πραγματοποιηθεί από πέντε (5) μεγάλες υποκατηγορίες:

1. Οι κοινωνικές διαιρέσεις που βασίζονται στην ταυτότητα συνιστούν τη διαφορική πρόσβαση στην εξουσία, τον πλούτο, την κοινωνική θέση και τους πόρους, πράγμα που σημαίνει ότι ορισμένοι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση σε ό,τι χρειάζονται ώστε να ζήσουν συγκριτικά με άλλους, ή και όταν ένα κράτος ασκεί ρητορική μίσους όπως το RTLMC στη Ρουάντα.
2. Οι δημογραφικές πιέσεις μπορεί να αντιμετωπιστούν σε μια κατάσταση με υψηλή πυκνότητα πληθυσμού, μαζικές μετακινήσεις προσφύγων ή εσωτερικών εκτοπισμένων λαών, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει υψηλός πληθυσμός που είναι άνεργος και άεργος πολλές φορές.
3. Η άνιση πρόσβαση στα βασικά αγαθά και υπηρεσίες, που μπορεί να αποδειχθεί από τα υψηλά ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας, καθώς οι μητέρες και τα παιδιά δεν παίρνουν τη σωστή φροντίδα που χρειάζονται για να αναπτυχθούν και να είναι υγιείς.
4. Οι ανισότητες μεταξύ ανδρών και γυναικών εμφανίζονται σε ποσοστό βίας κατά των γυναικών, καθώς αυτές είναι συνήθως ένας δείκτης του τρόπου με τον οποίο η χώρα βλέπει τις γυναίκες της και αν είναι χαμηλός, συνήθως τις βλέπουν περισσότερο ως ίσες.
5. Η πολιτική αστάθεια μπορεί να αποκαλυφθεί από τις βίαιες αλλαγές του καθεστώτος, τις ένοπλες συγκρούσεις, τις αναλογίες των ενόπλων πληθυσμών και τη θέση όπου η χώρα βρίσκεται στον κόσμο και αν οι γειτονικές της χώρες έχουν συγκρούσεις, ενισχύουν και αυτά τους παράγοντες κινδύνου για γενοκτονία.

Συμπέρασμα: Εάν ένα έθνος έχει έναν ή περισσότερους από αυτούς τους παράγοντες κινδύνου, δεν σημαίνει ότι θα υπάρξει γενοκτονία, αλλά είναι απλώς πρόσθετοι παράγοντες που όταν εναρμονιστούν δύναται να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν στην πρόβλεψη και την εξουδετέρωση μιας τεταμένης ή επικίνδυνης κατάστασης.

Σχόλιο: Παρατηρούμε και πάλι πως βάσει του Waller μπορούμε να ανιχνεύσουμε μια αυξημένη πιθανότητα γενοκτονίας στην Ελλάδα, καθώς η ανισότητα πρόσβασης (3) στα βασικά αγαθά και υπηρεσίες, όπως το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα (2) στη χώρα μας, καθιστούν ικανές τις προϋποθέσεις να κάνουμε λόγο για γενοκτονία. Τέλος, ως προς την ανισότητα μεταξύ φύλων (4), οφείλουμε να σχολιάσουμε πως ουσιαστικά δεν υπάρχει στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες, ωστόσο στην περίοδο των μνημονίων τα ευρύτερου τύπου περιστατικά βίας έχουν περίπου διπλασιαστεί, όπως βλέπουμε εδώ.

Η περίπτωση της Ελλάδας
Για το 2018 είχαμε 120.886 θανάτους στην Ελλάδα, ενώ μονάχα 87.074 γεννήσεις, με επακόλουθο τη μείωση του πληθυσμού κατά 33.812 Ελλήνων, σύμφωνα πάντα με τα ακριβή στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών και όλων των ληξιαρχείων της Ελλάδας. Βέβαια μια τέτοια εικόνα θα ήταν λογικό να την περιμένουμε σε συνθήκες πολέμου, αλλά είναι τουλάχιστον ενδεικτικό πως αυτή η σιωπηρή μορφή αφανισμού του ελληνικού πληθυσμού λαμβάνει χώρα σε συνθήκες, τουλάχιστον στρατιωτικής, ειρήνης.

http://www.ypes.gr/el/Ministry/Actions/Statistics/

Η εικόνα φυσικά αυτή δεν είναι πρωτοφανής, καθώς έναρξη της έχουμε από την εποχή εγκαθίδρυσης των μνημονίων και λιτότητας, όταν χρήματα περικόπτονται από τα δημόσια ταμεία (σχολεία, νοσοκομεία κ.τ.λ), οι μισθοί αποτελούν πολυτέλεια και ο πληθωρισμός εκτοξεύεται, με τους Έλληνες πολίτες να αμελούν και να αδυνατούν να φυλάξουν την υγεία τους, έστω και στη βασική μορφή κάλυψης της.

Δεν είναι παράλογο να μιλάμε σήμερα για μια γενοκτονία του ελληνικού πληθυσμού, κοιτώντας έστω τους πραγματικούς αριθμούς, όταν οι θάνατοι αυξάνονται σημαντικά, με την παράλληλη μάλιστα πτώση των γεννήσεων και φυσικά τη μαζική γήρανση του πληθυσμού.

Η σύμπλευση όλων αυτών των παραγόντων, ταυτόχρονα με τους δείκτες που παραθέσαμε στην αρχή της μελέτης, καθιστά την Ελλάδα ως μια μελλοντική χώρα γερόντων, με σημαντικά μειωμένο το πληθυσμό της και όλες τις άλλες συνέπειες που πρέπει να περιμένουμε.

Επομένως, βάσει πολλών θεωρητικών της γενοκτονίας και βάσει του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) στο συγκεκριμένο ζήτημα, βλέπουμε πως μπορούμε να ανιχνεύσουμε πολλούς παράγοντες κινδύνου και χαρακτηρισμού μιας κατάστασης ως γενοκτονίας στην Ελλάδα και κυρίως το δημογραφικό πρόβλημα και τη βίαιη οικονομική κατάσταση που επικρατεί με την προσωπίδα της «λιτότητας».

Είναι ένα θέμα που πρέπει να τεθεί από όλες τις πραγματικά ανατρεπτικές πολιτικές δυνάμεις και όχι μόνο το Ε.ΠΑ.Μ ως γίνεται τώρα, όταν αυτοί οι αριθμοί μείωσης του πληθυσμού συναντώνται μόνο σε εμπόλεμη κατάσταση και είναι εντελώς παράδοξο να συμβαίνει κάτι τέτοιο σε περίοδο ειρήνης.

Η Ελλάδα αποτελεί ένα παγκόσμιο φαινόμενο κράτους που αυτοδιαλύεται υπό την ανοχή και υπογραφή του ιδίου του κράτους, αυτό όμως το «παράδοξο» και εγκληματικό γεγονός το πληρώνει ο ελληνικός λαός σε φόρο αίματος, με εμάς να έχουμε το δίκαιο και χρέος της ανατροπής με το μέρος μας.

Άρα πρέπει να σπάσουμε το σκληρό κέλυφος σιωπής που έχει επιβληθεί, μιλώντας και αναλύοντας τελικά αν και πως αυτή η χώρα και ο λαός της βιώνουν μια γενοκτονία, γιατί μόνο με αντίληψη των προβλημάτων μας μπορούμε να περάσουμε στα επόμενα στάδια με πορεία προς την επίλυση τους.

Ας κατανοήσουμε τη δυναμική της πατρίδας μας, έχουμε αργήσει μα προλαβαίνουμε.

Η παρούσα μελέτη παρουσιάζεται στην ειδική εκπομπή “Τα Αντιδογματικά” στο επίσημο κανάλι του Ε.ΠΑ.Μ στο Youtube.

Ο Γιώργος Γιαγκίδης είναι BSc Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, μέλος της Τ.Ο. Θεσσαλονίκης του Ε.ΠΑ.Μ.